Donderdagavond vond er in de TE-route, een drukke scheepvaartroute ten Noordwesten van het Duitse waddeneiland Borkum een aanvaring plaats tussen het Turkse vrachtschip Paksoy 1 en het Nederlandse vrachtschip Eems Cobalt. Er werd een grote reddingsoperatie op touw gezet door de Duitse autoriteiten.

De vrachtschepen raakten na de aanvaring in elkaar vast en werden vrijdagochtend losgehaald. De Eems Cobalt liep door een aanvaring een flink gat in de romp op.

Op verzoek van de Nederlandse Kustwacht zijn wij vrijdagochtend naar de plaats van het ongeval gegaan om stand-by te blijven nabij de Eems Cobalt. Het zwaargehavende vrachtschip kon gelukkig nog op eigen kracht naar een haven varen en samen met sleepboot Waterstroom hebben we het schip naar de Eemshaven begeleid.

Rond 14.00 uur kwamen we in de Eemshaven aan, waar de Eems Cobalt in de Emmahaven aan de kade naast onze reddingbootsteiger werd afgemeerd.

Zoekactie na man over boord.

Vanmiddag, aan het begin van de middag werden wij gealarmeerd voor een vermist persoon wat vanaf een schip over boord was geraakt. Het drama speelde zich af nabij het in aanbouw zijnde windmolenpark wat zo’n 40 mijl (= ongeveer 64 km) vanaf de Eemshaven, in de Noordzee (boven Borkum) ligt.

Samen met onze Duitse collega’s van de DGzRS, met de ‘Alfried Krupp’ van Borkum en de ‘Eugen’ van Norderney en nog vele andere in het gebied aanwezige schepen hebben we urenlang gezocht. Vanuit de lucht werden we ondersteund door twee SAR-helikopers.
Helaas heeft alle inspanning niet mogen leiden tot het vinden van de vermiste persoon. Toen het donker werd hebben we de zoekactie helaas moeten beëindigen.

Een echtpaar met twee jonge kinderen was woensdag met hun zeiljacht ‘Tlate Hiiun’ vanaf het Duitse Waddeneiland Juist onderweg naar Emden, toen zij in de Oostereems aan de grond liepen.
Om 16.41 uur werden wij gealarmeerd, PRIO 1 ‘Vaartuig aan de grond’. Het was al dichtbij laagwater, dus de kans dat we bij het jacht konden komen was nihil. Toch voeren we uit om de situatie ter plaatse te beoordelen. Eenmaal in de Oostereems aangekomen bleken we inderdaad niet met de reddingboot bij de ‘Tlate Hiiun’ te kunnen komen. We legden telefonisch contact met de schipper van het jacht om hen gerust te stellen en beloofden ’s avonds bij opkomend water terug te komen.

Na op het reddingstation te hebben gegeten, gingen we ‘s avonds terug naar de Oostereems. Het was inmiddels al donker geworden en er hingen hier en daar wat mistbanken. We zetten 3 opstappers af die lopend naar het jacht toe gingen om de situatie opnieuw te beoordelen.
Toen de opstappers terug waren aan boord van de reddingboot, duurde het nog wel even voordat we voldoende water hadden om naar het jacht toe te varen en het jacht vlot te trekken. Rond 23.00 uur ging de ‘Tlate Hiiun’ weer drijven en konden we haar meenemen naar de Eemshaven. Hier hebben we het jacht afgemeerd aan de drijvende steiger.
De kinderen hebben weinig van de hulpverlening meegekregen, zij lagen inmiddels al lekker te slapen.

Zaterdagmiddag werden we tegen half vier gealarmeerd voor een vaartuig wat aan de grond geraakt was. Goed en wel onderweg werd het alarm weer ingetrokken en konden we onverrichterzake weer naar huis.

Om 17.45 uur gingen onze pagers opnieuw. Deze keer werden we gealarmeerd voor een motorjacht met motorproblemen. Toen we de bemanning compleet hadden vertrokken we met reddingboot Jan en Titia Visser naar de opgegeven positie. Deze keer ook met enkele van onze nieuwe aankomend opstappers aan boord. Enthousiaste jongens die we hebben overgehouden aan de wervingsactie van afgelopen voorjaar. Voor hen is de proefperiode voorbij en zij zullen nu het opleidingstraject in gaan en dus ook mee gaan met reddingsacties.

Het Duitse motorjacht Lian was nabij ton 62 en 64 in de aanloop naar Emden (D) in de problemen geraakt doordat de motor het af liet weten. Na een half uur varen vanaf het reddingstation lagen we bij de Lian en maakten een sleepverbinding. Met de ‘Lian’ achter ons aan voeren we naar de jachthaven van Emden. Eenmaal in de jachthaven leek brandstoftekort het probleem te zijn van het uitvallen van beide motoren.

Tegen 21.00 uur waren we weer terug op station waarna we de Jan en Titia nog hebben gebunkerd en schoongemaakt. Niet veel later lag ze dan ook weer startklaar voor een volgende inzet.