Jaarlijks kennen de leden van de Huizer Reddingsbrigade een waarderingsbeker toe aan iemand die zich bijzonder heeft ingezet voor het Huizer Reddingstation. De beker draagt de naam Vróm en Tóm. Dit jaar is de beker toegekend aan bemanningslid Cees de Munnik.
In 1991 is Cees lid geworden van de Huizer Reddingsbrigade. Toen in 2006 de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij KNRM naar Huizen kwam is hij daar plaatsvervangend schipper geworden. Helaas werd Cees ziek en moest daarom in 2007 stoppen met varen. Hij is toen ‘walploeglid’ geworden en heeft vanuit deze functie een geweldige ondersteunende rol opgepakt voor de hulpverlening op het water. De waardering daarvoor heeft de bemanning van reddingstation Huizen uitgesproken door hem de Vróm en Tóm beker 2016 toe te kennen. Beker met oorkonde werden hem uitgereikt door Hans Borremans, voorzitter van de Huizer Reddingsbrigade. En daar paste natuurlijk een lekkere fles bij!
De Huizer reddingsbrigade en de KNRM Huizen zijn gezamenlijk gehuisvest in Reddingstation Huizen, waarbij de SAR taken door de KNRM worden uitgevoerd en de reddingsbrigade alle overige taken uitvoert die met veiligheid op en aan het water te maken hebben. Hieronder vallen onder meer strandbewaking en begeleiding van de vele waterevenementen in Huizen, ook wel ‘Huizen, Haven van ’t Gooi’ genoemd. Het zijn dezelfde mensen die de taken uitvoeren voor beide organisaties.
Afgelopen vrijdag 22 mei is tijdens de ledenvergadering van de Huizer reddingsbrigade, de ‘Vróm en Tóm’ wisselbeker uitgereikt aan Martijn Bustin (19), lid van de brigade en aankomend opstapper bij KNRM Huizen. Deze beker wordt jaarlijks – en nu al 35 jaar - door de leden van de brigade toegekend aan een persoon die zich heeft bijzonder heeft ingezet voor de hulpverlening op het water.
De Huizer reddingsbrigade en de KNRM Huizen zijn gezamenlijk gehuisvest in Reddingstation Huizen, waarbij de SAR taken door de KNRM worden uitgevoerd en de reddingsbrigade alle overige taken uitvoert die met veiligheid op en aan het water te maken hebben. Hieronder vallen onder meer strandbewaking en begeleiding van de vele waterevenementen in Huizen, ook wel ‘Huizen, Haven van ’t Gooi’ genoemd. Het zijn dezelfde mensen die de taken uitvoeren voor beide organisaties.
Hans Borremans, brigade voorzitter en secretaris van KNRM Huizen, overhandigde de beker aan Martijn Bustin. Borremans: “Ondanks zijn jeugdige leeftijd heeft Martijn de afgelopen jaren laten zien dat hij een volwaardig bemanningslid is van het reddingstation. Zijn inzet is bovengemiddeld, zowel bij de directe hulpverlening op het water als bij allerlei klussen die op het reddingstation gedaan moeten worden. Bijzonder is dat Martijn veel ideeën heeft, waarbij hij ook zijn schouders onder de uitvoering zet.” Wat dit laatste betreft heeft Martijn allerlei activiteiten opgezet bij de reddingbootdagen, activiteiten die zich vooral op de jeugd richtte, zoals een puzzeltocht en boeispuiten.
Afgelopen Zaterdag kreeg KNRM Station Zandvoort bezoek van dhr. M. Dittrich en familie. De heer Dittrich had een verrassing voor ons in vorm van een grote zilveren legmedaille. Uit een nalatenschap vond hij de legmedaille in een stoffige kist, in eerste instantie was het niet duidelijk wat het was, maar na wat reinigen kwam het volgende tevoorschijn;
“Hulde aan P. van der Mije - lid en voorzitter der plaatselijke commissie te Zandvoort”
“gedurende veertig jaren 1858 – 1898”
“Noord - en Zuid - Hollandsche Redding - Maatschappij”
“Opgericht in den jare 1824”
P. van der Mije (zijn bijnaam was “Piet van de burgemeester”) geboren 20-11-1830 zou, alvorens hij in 1908 aftrad, totaal 50 jaar als bestuurder en later lid-secretaris van de plaatselijke reddingcommissie van station Zandvoort voortreffelijke diensten te hebben verricht aan het reddingwezen. Dat waren jaren met vele reddingen en rampen, zoals op de 1e kerstdag van 1868 (6 man gered) van de Engels brik “Ardwell”. Dit was een moeilijke redding bij harde W.N.W. wind. P. van der Mije ging zelf met de boot mee. Hij was tevens hoofd van de kustwacht en verantwoordelijk voor het functioneren van de seinpost. De seinpaal verschafte de scheepvaart en visserij voor zover nodig informatie om trend de weersverwachting. Ballen en kegels maakten duidelijk of er storm viel te verwachten en ook uit welke windhoek. De vlaggen vertelden onder andere naar welke richting de stormwind zou draaien. Des nachts werden deze seinen vervangen door lichten. P. van der Mije overleed op 08-08-1914.
Na het fotomomentje van de schenking en overdracht van de munt, werden de gasten nog rondgeleid in het boothuis en op de Annie Poulisse.
Station Zandvoort is weer een stukje historie rijker.
Op 12 april had reddingboot Koos van Messel veertien jaar dé reddingboot van KNRM-reddingstation IJmuiden geweest. Maar in plaats van een verjaardagsfeest, hebben de vrijwillige redders op maandag 3 april hun nieuwe reddingboot Nh1816 officieel in gebruik genomen. Met 498 reddingsacties 919 geredde mensen en 18 geredde dieren op haar naam, gaat de Koos van Messel een tweede carrière tegemoet in de reservevloot van de KNRM.
De herdenking van de Tweede Wereldoorlog nadert, wat heeft deze oorlog met de voormalig reddingboot van reddingstation IJmuiden te maken? Veel, zonder de oorlog was de reddingboot niet aan haar naam gekomen…
Sophia (Fietje) Boerema was een Groningse boerendochter en fervent communist. Koos van Messel was de zoveelste telg van een gerenommeerde én gefortuneerde antiquairsfamilie uit Leeuwarden. Beiden hadden weinig of niets met de zee. Fietje was zelfs bang voor water. Je kreeg haar niet op een boot. Niettemin kwam zij op de gedachte een reddingboot te schenken. Geen alledaags besluit voor een communistische boerendochter, al had de Redding Maatschappij in Groningen een onberispelijke naam. De Groningse broers Mees en Klaas Toxopeus hadden in het Friese Oostmahorn een soort cultstatus bereikt. Had Fietje Boerema daar iets van meegekregen? Niets van dat alles. Het was de Tweede Wereldoorlog die de aanleiding vormde voor een grote schenking.
Al vóór de oorlog verhuisden beiden vanuit het Noorden naar Amsterdam. Het gezin Boerema omdat er in Groningen nagenoeg geen werk was en Koos van Messel omdat hij de Friese antiquariaatszaak van zijn familie in de hoofdstad verder wilde uitbouwen. Hij vestigde zich aan de Spiegelstraat, tegenover het Rijksmuseum en kreeg zodoende een grote, internationale kunstliefhebbers.
De oorlog en de daarmee gepaard gaande Jodenhaat veranderd alles voor de succesvolle kunstfamilie. In november 1942 kwam een Duitse officier én klant van Van Messel de familie waarschuwen: de dag erop zouden ze worden opgepakt door de Sicherheitsdienst. Koos vluchtte, de rest van de familie bleef, vertrouwend op hun goede netwerk. Het bleek een tragische misvatting. De familie werd inderdaad opgepakt en van geen van hen is ooit nog iets vernomen.
De vlucht van Koos voerde niet ver. Tijdens de koude novemberavond werd de jongeman bevangen door de kou. Hij probeerde in een portiek te schuilen tegen de kou, maar toen dat ook een soelaas bood, nam hij een groot risico: Hij belde aan. De deur werd opengedaan en bovenaan de trap stond een oudere man. Die zei: “Jij bent een Jood, ik ben communist. Wij beiden haten de Duitsers. Kom binnen!” Tweeënhalf jaar lang zat Koos verscholen op de vliering van de familie Boerema. En dagelijks, als het donker was of werd, bracht de dochter des huizes, Fietje (toen reeds 45 jaar), eten. Daarbij werd geen woord gewisseld, bang dat de buren iets zouden merken.
Tot de dag van de bevrijding aanbrak. Vader en dochter Boerema haalden Koos van de vliering. “Kom eruit! We zijn bevrijd!” Waarop Koos de memorabele woorden sprak: “Heer Boerema en Fietje, jullie zijn mijn reddingboot! Nu draai ik de rollen om. Ik vraag Fietje ten huwelijk!” En zo geschiedde. Koos kreeg de winkel terug en gezamenlijk bouwden Koos en Fietje weer een florerende zaak op.
Tegelijkertijd bleven de twee kinderloos, wat hen op hogere leeftijd voor de vraag stelde wat er met het opgebouwde vermogen moest gebeuren. Het was in die periode dat Fietje terugdacht aan de eerste woorden van Koos. En ze wist het: Ze wilde de KNRM een reddingboot schenken! Koos ging direct akkoord en wilde dat het schip naar Fietje en haar vader zou worden vernoemd. Fietje vond dit niet passen bij de communistische levensovertuiging van de familie en stelde dat de reddingboot Koos van Messel moest gaan heten. Koos was immers háár ‘redder’: Met Koos kende zij de gelukkigste jaren van haar leven…
Bijzondere redding In 2013 verrichtte de bemanning van de Koos van Messel een wel heel bijzondere reddingactie. Op 50 kilometer uit de kust was in dichte mist een vliegtuigje neergestort. De piloot kwam bij de crash om het leven, de inzittende belandde in het koude zeewater. De reddingboten van Den Helder, Egmond, Wijk aan Zee en IJmuiden startten een zoekactie op. Na 2,5 uur wist de Koos van de Messel de man levend uit het water te halen. De sterk onderkoelde man overleefde het hachelijke avontuur en kreeg een sterke band met de redders van de Koos van Messel. “Het is nu ook een beetje ‘mijn’ Koos van Messel,” zo stelt hij achteraf.
Illustere voorganger IJmuiden is van oudsher één van de roemruchte havenreddingstations. De meest beroemde voorganger van de Koos van Messel is de Neeltje Jacoba (1930-1968). In deze jaren verrichtte het schip 205 reddingsacties, waarbij 206 zeelieden werden gered. De Neeltje Jacoba was een schenking van de Vereeniging voor den Effectenhandel te Amsterdam. Neeltje Jacoba was de echtgenote van de voorzitter van deze vereniging.
Intervieuw WOS Woensdagavond 19 juli en 9 augustus houden de regionale waterhulpverleners open huis aan de Berghaven in Hoek van Holland. Op deze avonden kunt u vanaf 19.00 uur alles zien en vragen aan de redders en lifeguards zelf. Woensdagavond 9 augustus zullen vanaf 20.00 uur ook demonstraties plaatsvinden in de Berghaven.
KNRM reddingstation Hoek van Holland zal ieder gastvrij ontvangen in het bemanningsverblijf en aan boord van de reddingboot Jeanine Parqui. KNRM Ter Heijde zal aanwezig zijn met het kusthulpverleningsvoertuig en onder voorbehoud met de reddingboot George Dijkstra.
Hoekse strandwacht en ’s Gravenzandse reddingsbrigade zullen ook aanwezig zijn met strandvoertuigen en hun snelle vaartuigen. Voorlichting staat centraal deze avond, wie zijn nu de mensen die helpen en redden voor de Westlandse kust en wat doen ze precies? In het KNRM bemanningsverblijf zal een korte presentatie gegeven worden omtrent de hulpverleningen. Uiteraard zal ook de reddingwinkel hier aanwezig zijn.
Zowel de KNRM als reddingsbrigades kunnen gemotiveerde vrijwilligers goed gebruiken. Dus de open avonden zijn ook een uitgelezen kans om je te laten informeren over het vrijwilliger zijn als waterhulpverlener. Laat deze kans niet lopen. Alle aanwezige diensten blijven operationeel inzetbaar!
Sinds een aantal jaren ondervindt de scheepvaart in het Markermeer en de Randmeren veel hinder van waterplanten. Deze snelgroeiende gewassen zijn vooral in de zomermaanden een groeiend probleem en zorgen voor een onveilige situatie op het Markermeer en de Randmeren.
Vooral watersporters lopen geregeld vast in de grote velden aarvederkruid en fonteinkruiden. Opvarenden nemen soms onverantwoorde risico’s om hun scheepsschroef onder het schip van wier te ontdoen. Fonteinkruid en aarvederkruid kunnen tot aan het wateroppervlak groeien, waardoor zelfs zwemmers erin verstrikt kunnen raken.
De KNRM wordt in genoemde gebieden steeds vaker gevraagd om boten die vastgelopen zijn in de planten te helpen. Maar ook reddingboten hebben last van de planten, die de schroeven en waterjets van de reddingboten doen vastlopen. Evenals de watersportorganisaties en jachthavens in de omgeving, hebben de reddingstations van de KNRM aan de bel getrokken bij de waterbeheerders om iets aan de overlast te doen.
Het economisch belang van de recreatiewateren is groot en daarom worden de waterplanten gemaaid waar het kan en waar het urgent is, maar dat zijn voornamelijk de scheepvaartroutes en niet daarbuiten, waar juist veel recreatievaart en zwemmers zijn.
De overlast komt en gaat overigens gelijktijdig met de recreanten, want in september, na het recreatievaartseizoen sterven de waterplanten meestal weer af. Op de website van Rijkswaterstaat worden veel gestelde vragen beantwoord en is veel informatie over deze problematiek te vinden.
Reddingbootbemanningen zijn logischerwijs het nodige gewend. Door hun werk verzeilen zij regelmatig in stressvolle, gevaarlijke of emotioneel ingrijpende situaties. Werken met mensen in paniek, met gewonden en stoffelijke overschotten zorgt voor een bepaalde verharding. Totdat een geredde je buurman is, je zwager of je collega. Het overkwam de bemanning van de reddingboot Koningin Wilhelmina, station Stellendam. De redders overnachtten na een zware actie in Willemstad, toen de dijken doorbraken en Stellendam onderliep. Voor één keer waren het bekenden, mensen die normaal gesproken naar de afloop van een redding informeerden, die de reddingboot om hulp riepen.
Op 31 januari 1953 ruimde de wind van zuidwest naar westnoordwest. De windsnelheid nam steeds verder toe, totdat uiteindelijk orkaankracht werd gehaald. Deze omstandigheden werden het Finse s.s. Bore 6 te veel: het schip dreigde te stranden en sloeg alarm. Vroeg in de avond vertrok vanuit de haven van Stellendam de Koningin Wilhelmina, een 17,5 meter lange reddingboot met twee Kromhout M.D.-motoren van elk 44 pk. Het schip en haar bemanning hadden al menige storm doorstaan en schuwden ook deze confrontatie met de elementen niet, maar al snel werd duidelijk dat de omstandigheden extreem slecht waren.
De reddingboot slaagde er niet in open zee te bereiken. Keer op keer werd het schip door aanschietende zeeën teruggeworpen. Voor het eerst in zijn lange loopbaan als reddingbootschipper moest Willem de Jager in de zee zijn meerdere erkennen. Toch wilde hij van geen opgeven weten. In overleg met de Kustwacht werd besloten dat de Koningin Wilhelmina binnendoor, via het Haringvliet en Bruinisse naar de Oosterschelde zou gaan en daar een nieuwe poging zou doen om buitengaats te geraken. Deze poging werd nooit afgemaakt, aangezien ’s avonds laat de melding binnenkwam dat de Bore 6 geen hulp meer behoefde. De reddingboot liep de haven van Willemstad aan om daar de nacht door te brengen. De tevens gealarmeerde reddingboot Maria Carolina Blankenheym lag toen alweer lang en breed aan de steiger in Veere. Ook haar confrontatie met de kolkende zee was een harde geweest: met een bewusteloze machinist moest de reddingboot onverrichter zake terugkeren.
Die nacht braken verschillende dijken door en liep een groot deel van zuidwestelijk Nederland onder water. De bemanningsleden van de Koningin Wilhelmina boden ’s nachts hulp in Willemstad zonder te weten dat ook hun thuishaven Stellendam was ondergelopen. Toen dat vermoeden wel begon te rijzen, keerde de reddingboot naar Stellendam terug. En daar werd hun vermoeden bewaarheid: op de dijk, langs de kade en op vissersschepen hadden talloze dorpelingen zichzelf in veiligheid gebracht voor het water dat van twee kanten het dorp was binnengestroomd. Anderen zaten echter nog in hun huizen opgesloten en dus voer de reddingbootbemanning met hun kleine vlet het dorp in en haalde daar tientallen bekenden van zolders, van daken en uit bomen.
Nadat iedereen in tijdelijke veiligheid was gebracht, startte de reddingboot met het evacueren van dorpsgenoten naar Hellevoetsluis. De Koningin Wilhelmina haalde ongeveer honderd ouden van dagen, vrouwen en kinderen van een gestrand schip dat meehielp met de grootscheepse evacuatie.
Na vier dagen onophoudelijk te hebben gewerkt, werd de bemanning van de Koningin Wilhelmina door de directie van de Redding Maatschappij gesommeerd een rustpauze in te lassen. De reddingboot zette hierop koers naar Hoek van Holland, waar zij afmeerde. De bemanning kreeg droge kleding en een warme maaltijd. En ’s nachts sliep de bemanning sinds enkele dagen weer eens in een gewoon bed. Van uitslapen was echter geen sprake: in de vroeg ochtend keerde de reddingboot terug naar het rampgebied en bleef opnieuw twee dagen weg.
Na zes dagen actie zat het erop voor de redders die bij het binnenlopen van de haven de uitputting nabij waren. Verschillende bemanningsleden kampten met opgezwollen ledematen. Schipper De Jager moest zelfs worden opgenomen in het ziekenhuis.
De inzet van reddingboten bleef niet beperkt tot de stations Stellendam en Veere. Ook de reddingstations Ouddorp, Hoek van Holland, Cadzand, ’s Gravenzande en Breskens kwamen gedurende de watersnood één of meerdere malen in actie.
Zaterdag 15 juni moest de KNRM Urk erop uit i.v.m. watersporters die overvallen waren door de (plots)harde wind.
Het betrof een boot met overvallen watersporters die kampten met zeeziekte een berger heeft deze watersporters geassisteerd naar de veilige haven. Ter hoogte van de Rotterdamse Hoek kampte een jacht met gescheurde zeilen en een lijn in de schroef. De KNRM Urk heeft dit jacht op sleep genomen richting Lemmer en daar heeft KNRM Lemmer de sleep overgenomen.
Gelukkig hebben zich geen persoonlijke ongelukken voorgedaan.
Op het Friese Waddeneiland Ameland gaat iets bijzonders gebeuren: de twee KNRM-reddingstations Nes en Ballumerbocht gaan samen. Daarvoor wordt een nieuw en duurzaam reddingstation gebouwd waar beide bemanningen zich thuis kunnen voelen. Op een maandagavond in oktober zijn de redders bijgepraat over het (langdurige) bouwproces en de fondsenwerving.
Het is een jarenlange traditie dat de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) van de organisatie van de Race of the Classics (ROTC) de kans krijgt om aan boord van de deelnemende schepen donateurs te werven. Voor de KNRM een buitenkans: elk jaar kiezen 150-250 deelnemers van de race ervoor de KNRM te gaan steunen.
Afgelopen woensdag was dat niet anders. Bijzonder was wel dat de reddingboot die de werving had gedaan direct aansluitend aan de wervingsactie werd gealarmeerd voor een gewonde aan boord van één van de schepen. Buiten de pieren van Hoek van Holland zette de reddingboot opstapper over. Na overleg met de Radio Medische Dienst werd de gewonde aan boord genomen van de reddingboot en afgezet in de Berghaven, alwaar een ambulance stond te wachten. “Op deze manier hebben wij onze echte meerwaarde laten zien”, zegt Edward Zwitser, namens de KNRM contactpersoon voor de ROTC. “Al hadden we dat natuurlijk liever niet gedaan. Het is heel spijtig dat voor één van de deelnemers de race vroegtijdig moest eindigen”.
Het is de tweede keer dat de KNRM in actie moest komen voor de race: een paar jaar geleden moest ’s avonds laat met groot materieel worden gezocht naar een overboord geslagen bemanningslid. Deze persoon kon uiteindelijk worden gered.
Alarmering 12. Zaterdag 8 mei. Om 10.20 is KNRM Station Hindeloopen gealarmeerd voor een Prio 1 inzet voor een schip dat zijn roer heeft verloren. 10.35 is de HIN1 Alida uitgevaren ter assistentie.
Alarmering 13. Donderdag 13 mei. Om 21.55 werd KNRM Station Hindeloopen gealarmeerd voor een Maritieme Hulpverlening. Melding: Zeiljacht dat van Lemmer naar Stavoren onderweg was heeft ter hoogte van Stavoren een lijn in de schroef. Om 22.30 was de uitgevaren HIN1 Alida ter plaatse en heeft het jacht op sleeptouw genomen naar de buitenhaven van Stavoren.23.15 keerde Alida weer terug op de thuisbasis.
Alarmering 14. Zaterdag 15 mei om 17.48 werden we gealarmeerd voor een zeiljacht dat op het Vrouwenzand ter hoogte van Stavoren was vastgelopen. Om 18.00 voer Alida uit, direct gevolgd door Neeltje Struijs.
Alarm 08. Zondag 2 mei om 12.59 uur werd KNRM Station Hindeloopen gealarmeerd voor een motorjacht in de problemen 5 km zuidwest van Stavoren. Het schip, met 2 opvarenden en een hond, had geen beschikking meer over zijn roer en dreef stuurloos rond.
Nadat de schipper meer informatie van het Kustwachtcentrum had gekregen besloot hij beide boten van Hindeloopen HIN1 Alida en HIN2 Neeltje Struijs in te zetten. 15 minuten na alarmering voeren beide boten uit. Nadat het motorjacht was aangekoppeld werd het op sleeptouw genomen en werd koersgezet naar Stavoren. Precies een uur na alarmering is het jacht veilig in de jachthaven van Stavoren aangemeerd. Daarop zijn beide boten van Hindeloopen teruggekeerd.
Alarm 09. Maandag 3 mei om 12.50 uur kwam een alarm binnen over een zeilboot in problemen op 1,5 km West Zuid West van Stavoren. De motor van het zeiljacht was uitgevallen. De HIN1 Alida voer om 13.05 uit ter assistentie en is na hulpverlening direct teruggekeerd.
Alarm 10. Dinsdag 4 mei om 11.44 werd KNRM Station Hindeloopen gealarmeerd voor een schip in de problemen. Er is gemeld dat er een bemanningslid letsel heeft opgelopen nadat een ruit was versplinterd. De HIN1 Alida voer om 12.00 uit. Op dat moment is ook KNRM Station Lemmer gealarmeerd. Uiteindelijk heeft KNRM Lemmer de melding overgenomen en is de Alida weer naar Hindeloopen teruggekeerd.
Alarm 11. Vrijdag 7 mei. KNRM Station Hindelooppen werd vanavond om 19.14 gealarmeerd voor een Maritieme Hulpverlening. Het betrof een zeilschip met motorstoring. Het zeilschip voer vanaf Stavoren op de Genua richting Hindeloopen. Buitengaats hebben de HIN1 en HIN2 aan het schip vastgemaakt en haar naar de jachthaven Hindeloopen gebracht.
Op 18 mei is de Neeltje Struijs opgehaald voor groot onderhoud in IJmuiden. De Francine Kroesen, net als de Neeltje Struijs een reddingsboot van de Atlantic klasse neemt de taken de komende weken over
Alarmering 15. Op dinsdag 20 mei om 14.52 uur is KNRM Station Hindeloopen gealarmeerd voor een vaartuig dat water maakte. Net na 15.00 voeren de Alida en de Francine Kroesen uit. Het vaartuig bevond zich op dat moment west van Kornwerderzand bij nieuw opgespoten land. Op het moment dat de reddingsboten van Hindeloopen ter plekke aan kwamen bleken de opvarenden al aan boord te zijn gegaan van het daar ter plaatse zijnde werkschip. Daarop zijn de Alida en Francien Kroesen overgegaan tot berging van het vaartuig en hebben het zonder problemen naar de haven van Makkum gebracht. Op 16.35 keerden beiden boten terug in Hindeloopen.
Afgelopen week zijn we, naast de al eerder gepubliceerde inzetten, vrijdagmorgen de 9e juli uitgevaren voor een platbodem waarvan het roer was losgeraakt. De platbodem bevond zich op dat moment voor de havenmond van Workum. De Alida is ter plaatse gegaan en heeft het schip zonder problemen naar de haven van Workum gesleept.
Ook deze redding werd mogelijk gemaakt door onze sponsoren en donateurs.
Deze week was een drukke week voor ons. 8 keer zijn we gealarmeerd en uitvaren. 2 maal voor een schip dat aan de grond was gelopen, 5 keer voor een jacht met een motorstoring en eenmaal voor een vermiste surfer. Alle inzetten werden veilig tot een goed einde gebracht.
Woensdag 24 mei hebben drie zeevaste bemanningsleden van KNRM-reddingstation Dordrecht de reddingboot Tjepke Ekkelboom weer naar haar thuishaven gebracht.
Eind van de middag vertrok de reddingboot Johanna Maria, die thuishoort in de reservevloot van de KNRM, vanaf het Wantij via de Oude Maas en de Nieuwe Waterweg naar zee om een paar uur later aan te meren aan de KNRM-steiger in IJmuiden.
Daar lag de Tjepke Ekkelboom glimmend en blinkend te wachten op de Dordtse redders.
De Tjepke heeft twee maanden in IJmuiden gelegen voor groot onderhoud. Het schip is omgehaald en verbeterd en nu weer klaar voor een druk vaarseizoen met vele reddingen rond het eiland van Dordt.
De bemanning wisselde in IJmuiden van boot en na de koffie ging het weer zeewaarts.
Over een schitterende Noordzee, een mooie windkracht 4, met een prachtige rustig dalende zon stoof de Tjepke terug naar de Nieuwe Waterweg. Daar werd de Dordtse reddingboot opgevangen door de collega’s van KNRM reddingstation Hoek van Holland met hun reddingboot Jeanine Parqui. Na koffie in de Hoek ging het door naar Dordrecht waar de Tjepke Ekkelboom rond middernacht weer helemaal gereed lag voor haar reddingstaak.
Vandaag, dinsdag 4 oktober is het Werelddierendag waarbij wereldwijd extra aandacht besteed wordt aan dieren. Jaarlijks redt de KNRM landelijk ongeveer 95 dieren van honden tot zeehonden.
Dit jaar zijn er inmiddels al 80 reddingsacties geweest waar een dier bij betrokken was.
Ook de bemanning van ons station is zeer begaand met dieren en zijn in de afgelopen jaren meerdere keren in actie gekomen voor dieren in de problemen. Zo is de bemanning onder andere al in actie gekomen voor een bruinvis en een zwaan op strand. Maar ook bij een melding van een gevallen ruiter staan onze vrijwilligers klaar om naast de ruiter, zich ook te ontfermen over het paard.
Niet alleen worden dieren gered door de KNRM, maar vroeger werd er ook gebruikt gemaakt van dieren voor het vervoer van de reddingboot. In Katwijk werd onder andere de voormalig reddingboot ´Baron van Kattendijke´ voort getrokken door paarden. Met de moderne techniek van deze tijd beschikt ons station tegenwoordig over een tractor.
Voor wie de lancering van een paardenreddingboot eens wil zien in het echt: op Ameland en Terschelling worden nog regelmatig demonstraties gegeven van de paardenreddingboot.
Op vrijdag 5, zaterdag 6 en zondag 7 september 2025 ontdekken weer honderdduizenden bezoekers de Rotterdamse haven tijdens de 48ste editie van de Wereldhavendagen. Met bijzondere schepen, spannende excursies, spektakel op het water en meer!
Bezoek onze stand en de schepen van de KNRM! De reddingboten van de KNRM nemen tijdens de Wereldhavendagen deel aan diverse naturische demonstraties.
Daarnaast varen de snelle reddingboten met gasten, iedereen die donateur is óf tijdens de Wereldhavendagen wordt van de KNRM.
Sail Den Helder 2017 staat niet alleen in het teken van de mooie Tall Ships, maar ook in het teken van het behalen van een serieus wereldrecord. Op zaterdag 24 juni tijdens Sail Den Helder om 14.30 uur wordt er een poging gedaan om het wereldrecord lesgeven in knopen te behalen. Dit record is aangemeld bij het Guinness Book of Records. Bij een geslaagde poging en na het aanleveren van het bewijsmateriaal hoopt de organisatie dat het record wordt opgenomen in het Guinness Book of Records!
Om dit record te behalen moeten minimaal 250 mensen een les volgen in het leggen van nautische knopen. Iedereen kan meedoen, jong en oud, vanuit het binnen- en buitenland. De les wordt ondersteund met filmpjes. Knopendeskundige Peter Wezelman uit Den Helder geeft de les vanaf het provincie Noord-Holland podium in het Helders Dorp op Willemsoord. Ook zijn er meerdere vrijwilligers aanwezig om de deelnemers te helpen met het leggen van de knopen. Dit evenement is een mooie aanvulling tijdens een bezoek aan Sail Den Helder.
Als mensen willen meedoen met de wereldrecordpoging en zeker willen zijn van deelname dan kunnen zij zich nu al aanmelden door een mail te sturen naar info@reddingmuseum.nl
De organisatie van het wereldrecord is een samenwerkingsverband tussen het Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers, Jongerenwerk Den Helder, Scheepstuigerij De Schieman en City Marketing Den Helder.
BLIJF OP DE HOOGTE VAN ONS REDDINGWERK & SCHRIJF JE NU IN!
We houden je via e-mail en de KNRM-nieuwsbrief op de hoogte van actuele reddingacties, ontwikkelingen, bijzondere evenementen, acties en nieuws van onze reddingstations.
