Een reddingsactie van een jacht wat vervaarlijk op een stenen dam lag....
Maandagmiddag gingen onze pagers weer af voor een prio 1 melding, vaartuig in de problemen. Dat dit schip in de problemen was, bleek bij aankomst! Het schip was vervaarlijk op de Geisendam, voor de kust van Emden gelopen en lag er maar raar bij. De bemanning had zich in veiligheid gebracht door in hun bijboot te gaan zitten.
Toen wij ter plaatse kwamen bleek een voorbij varende Loodstender de bemanning al meegenomen te hebben naar de haven van Emden. Aangezien het afgaand water was, konden we bij het jacht niet veel uitrichten en zijn de bemanning gaan opzoeken in Emden. Hier troffen we een toch wel geschrokken paar aan. Meneer nog droog en mevrouw tot haar middel nat. Besloten werd om de bemanning eerst maar eens mee te nemen naar ons boothuis, voor een opfrisbeurt, wat droge kleren en een heerlijke maaltijd, klaargemaakt door onze vrijwilligers aan de wal.
Inmiddels iets bekomen van de schrik werd er onderling besloten later die nacht terug te keren naar de plek des onheils en te kijken of wij, op verzoek van de eigenaar, nog wat konden betekenen om het schip vlot te trekken. Zo geschiedde. De bemanning van het jacht hebben we eerst, op hun verzoek, onder gebracht in een hotel en zijn om 0.00 uur op weg gegaan. Rond 1.00 uur ter plaatse zijn we direct begonnen met pompen, aangezien er behoorlijk wat water naar binnen was gelopen. Helaas bleken onze goede bedoelingen niet te mogen baten, want zelfs na 2,5u pompen, leek het waterniveau in het schip niet te dalen en kwam het schip niet tot drijven. Enigszins teleurgesteld hebben we de actie moeten staken en zijn we rond 4.00 uur retour station gegaan.
De volgende dag hebben we direct contact gezocht met de schipper/eigenaar. Deze zou contact zoeken met zijn verzekeringsmaatschappij om het schip te laten bergen door een bergingsbedrijf.
15 augustus kregen we als dank voor een aktie een heerlijke taart.
"Een aktie om niet snel te vergeten" schreven we 1 augustus hier op Facebook. Een jacht kwam in de problemen, toen het op een stenen dam terecht kwam ter hoogte van Termunterzijl. Uiteindelijk hebben de vrijwilligers van ons station de familie gered, opgevangen en het jacht veilig kunnen afmeren in Delfzijl. Als dank overhandigde vanmorgen de zoon van familie De Vries ons een heerlijke taart!
Vanmiddag zijn onze vrijwillige bemanningsleden opgeroepen middels een prio 2 melding, vaartuig aan de grond. Eenmaal om 13.25 uur ter plaatse, bleek het te gaan om een zeiljacht, welke was vastgelopen op een zandplaat ter hoogte van boei 43. Deze boei ligt tussen de Eemshaven en Delfzijl in. Al vlug hadden we een sleepverbinding tot stand gebracht en hebben het schip om 13.30 uur vlot getrokken. Na een inspectie op schade kon het schip zelf zijn koers vervolgen en zijn wij weer retour Eemshaven gegaan.
Jacht loopt vast op strekdam met vader, moeder, 2 kinderen en een hond
Het is vrijdagmiddag 16.15 uur als de piepers weer gaan. Een Prio 1 ‘vaartuig aan de grond’. We moeten weer snel naar de Eemshaven! Wanneer we aan boord van de Jan en Titia Visser zijn, vragen we de gegevens op bij Den Helder Rescue. Er is een motercruiser aan de grond gelopen in de geul naar Termunterzijl. Er zijn 2 volwassenen, 2 kinderen aan boord. We vertrekken om 16.30 uur vanaf onze ligplaats in de Eemshaven. We melden bij Den Helder Rescue dat het water al valt en dat we waarschijnlijk niet veel voor de motorcruiser kunnen betekenen. Maar omdat we niet weten wat de situatie is varen we wel naar het jacht om poolshoogte te nemen. We zijn nog in de haven als we opeens Bremen Rescue horen met een Pan Pan. We nemen wat terug in snelheid zodat we het bericht goed mee kunnen luisteren. Zij komen met het bericht dat er een jacht zinkende is en dat het onbekend is waar. Het kan vanaf de Nederlandse grens tot aan Wangeroog (Duits Waddeneiland) zijn. De vraag reist direct; wat gaan we doen? Varen we nog verder naar een jacht wat aan de grond ligt? Of gaan we direct op zoek naar het jacht wat zinkende is in een onmogelijk groot zoekgebied maar wat ook heel goed ons gebied kan zijn? De twijfel wordt al heel snel weggehaald door Den Helder Rescue; De mensen aan boord van het jachtje waarnaar wij onderweg zijn, hebben met 112 gebeld en zijn verbonden met een Duitse alarmcentrale. Waarschijnlijk door onduidelijke communicatie zijn de coördinaten niet overgekomen bij de Duitse alarmcentrale waarop een Pan Pan is gegeven met een heel groot zoekgebied. De motorcruiser blijkt inmiddels te zijn omgevallen en de mensen hebben het jacht verlaten. Ze hadden een rubberen bij bootje bij zich waar ze met z’n vieren in zijn gestapt.
We varen snel verder en geven onze ETA (40 min) door aan Den Helder Rescue. We zijn 35 minuten later ter plaatse en zien een motorcruiser op de strekdam voor Termunterzijl liggen. Een vervelende plek en door het vallende water kunnen we hier niet meteen iets aan doen. Tegenover de motorcruiser ‘Melanie’ zien we een klein rubberbootje aan een prik vastgebonden liggen met daarin een gezin met hun hond. Het geultje is erg ondiep en we varen met de kielbalk door dik water en kunnen net bij de rubberboot komen. We nemen de mensen aan boord en slepen het rubberbootje mee naar diep water. De rubberboot word aan dek gehaald via de drenkelingen klep en op het achterdek vastgebonden. Wanneer we alles en iedereen aan boord hebben, praten we eerst met de mensen. Ze zijn erg geschrokken en zijn blij dat ze nu veilig zijn. De kinderen mogen naast de schipper op de seats komen zitten zodat ze alles goed kunnen zien en dit tochtje op de reddingboot in elk geval als leuk kan worden ervaren. We kijken even naar het jachtje wat nu echt onbereikbaar is. Hier kunnen we op dit moment niets betekenen. We besluiten om terug te varen naar de Eemshaven. We zijn om 18.35 uur terug op station waar de mensen opgevangen worden door de walbemanning met een kop koffie en voor de kinderen is er ranja. Ook is er niet veel later voor iedereen een warme hap.
Hier nemen we ook de gegevens op en maken een plan voor het volgende hoogwater om de motorcruiser te bergen.
Na een warme maaltijd in het boothuis gegeten te hebben (gemaakt door enkele partners) en een kop koffie vertrekken we om 20.55 uur vanaf het reddingstation. We melden ons weer bij het Kustwacht Centrum en varen met de eigenaar/schipper van het jachtje bij ons aan boord, richting Termunterzijl naar de ‘Melanie’ waar we eerder vandaag een gezin met hond afgehaald hebben. Het jachtje was vlak voor Termunterzijl op een stenen dam gevaren doordat de schipper een prik had gemist. Volgens de schipper van het jachtje zijn ze om 15.45 uur aan de grond gelopen en volgens de getijkromme zullen we om ongeveer 22.45 uur weer dezelfde waterstand hebben.
Aangekomen bij de ‘Melanie’ loopt het water echter al door een openstaande deur naar binnen. Enigszins verbaast dat het water binnenloopt en dat het jachtje niet overeind is gekomen tijdens het opkomende water, gaan we toch direct over tot handelen. We kunnen dichtbij komen maar moeten wel voorzichtig zijn. De stroom loopt hier erg hard en met een stenen dam voor en achter de ‘Jan en Titia Visser’ is voorzichtigheid geboden. Met de kop van de ‘Jan en Titia Visser’ vlak bij het jachtje kunnen we met een pikhaak de deur dicht trekken en proberen we vervolgens door een dakraam onze zuigslang van de bergingspomp onder in het jacht te brengen. Dit lukt allemaal maar we blijven het water niet voor. Er is ondertussen een opstapper overgezet op het jacht. We besluiten om de geul te verlaten en aan de andere kant van de strekdam te kijken of er voldoende water is om te varen. De dieptemeters geven niets aan maar we voelen geen grond en kunnen aan de andere zijde van de dam het jacht benaderen. Om het jacht toch te redden zou hij rechtop moeten staan. We hebben dan kans om onze pompen aan dek van het jacht te zetten om het jacht vervolgens leeg te pompen. We zetten een sleeplijn op het achterbolder van het jacht en trekken even. Het jacht komt vrijwel direct overeind en ligt recht en iets hoger. Hierdoor zijn de gangboorden vrij en loopt hier geen water meer naar binnen. We maken snel de sleeplijn los en varen weer naar het jacht toe. We zetten gelijk twee bergingspompen aan dek bij het jacht en een extra opstapper. De mannen hebben de pompen vrijwel direct aan het werk en kort daarna drijft het jacht weer. We maken opnieuw een sleepverbinding en wachten nog even totdat het jacht stabiel ligt. Vervolgens halen we het jacht uit de geul en slepen deze heel rustig naar Delfzijl. We willen er zeker van zijn dat het jacht geen water maakt. Na een half uur pompen zijn we er zeker van dat we het water voorblijven en varen de haven van Delfzijl binnen. Om 23.30 meren we af in de jachthaven van Delfzijl. Na het afmeren controleren we of er nog water binnenkomt. Maar dit kunnen we helaas niet goed zien. Het water druipt nog uit de bekleding van de banken en het is een enorme bende onderin het jacht. Voor de zekerheid zetten we er maar extra landvasten op zodat het jachtje in elk geval voor de kant blijft hangen als er onverhoopt toch nog water inloopt.
De eigenaar wordt door familie opgehaald. Ze laten de motorcruiser liggen en gaan de volgende dag weer terug naar Delfzijl om de schade op te nemen en om te kijken of ze het jacht varend naar hun thuishaven terug kunnen brengen.
Na alles nog een keer gecontroleerd te hebben vertrekken we 01.30 uur weer naar de Eemshaven waar we ons om 02.25 uur weer terug melden op het station.
We tanken de Jan en Titia Visser en maken daarna schoon schip. Daarna nemen we nog even tijd om na te praten en om 3.30 uur verlaten we het stationsgebouw.
Na de redding van een hond, afgelopen week nu een Kat in problemen?
Het is dinsdagavond wanneer om 19.36 uur de pieper gaat. ‘Prio 1, Cat. in problemen’. Gniffelend stappen we in de auto; Aan het begin van de week zochten we naar een hond en nu lijkt er nu een Cat in de problemen…?
Als we aan boord zijn van de ‘Jan en Titia Visser’ vragen we zoals gebruikelijk de gegevens op bij Den Helder Rescue. Al snel wordt de ernst van de zaak duidelijk. Den Helder Rescue meldt dat catamaran ’Waterman’ in de problemen is vlak boven het ‘Riffgat’ nabij het in aanbouw zijnde windmolenpark op de Noordzee. Er zijn twee personen aan boord van de catamaran. Ook de reddingboot van het Duitse Waddeneiland Borkum, de ‘Alfried Krupp’ is onderweg. De Alfried Krupp heeft via Bremen Rescue het verzoek gedaan om ons te alarmeren. We weten op dat moment nog niet precies wat er aan de hand is; Of er is iets niet aan de haak met catamaran of het weer is zodanig dat we ter ondersteuning zijn gevraagd. (Dit laatste is een afspraak tussen de beide stations. Wanneer we met slecht weer naar zee moeten, varen we gezamenlijk uit om als back-up voor elkaar te dienen).
We vertrekken om 19.45 uur vanaf het reddingstation richting zee. Ter hoogte van Borkum begint de zee al aardig op te lopen en we roepen de ‘Alfried Krupp’ op om te horen waar ze zijn. Zij zijn al boven de Riffgronden en hebben contact met de bemanning van de ‘Waterman’. Wij kunnen de ‘Waterman’ nog niet horen. Wij worden gevraagd om door te varen naar de ‘verkenner Westereems’ om elkaar daar te ontmoeten en vervolgens samen de catamaran naar rustiger water te brengen. De ‘Alfried Krupp’ blijft met het jacht op diep water omdat daar de golven wat ronder zijn. We gaan akkoord en stomen op naar de opgegeven positie. Ter hoogte van het Riffgat wordt ons snel duidelijk dat het geen optie is om hier binnen te lopen met de catamaran. De zee is behoorlijk hoog en we varen daarom zoals afgesproken door naar de ‘verkenner Westerems’. We zijn om 21.30 uur ter hoogte van boei 4 en worden opgeroepen door de ‘Alfried Krupp’. Zij zullen met het jacht achter hun aan afsteken naar boei 6 en verzoeken ons om achter het jacht te gaan varen. Dit omdat wij sneller kunnen ingrijpen wanneer er iets mis zal gaan. We lopen voor het zeetje aan weer terug naar boei 6 en blijven hier wachten. 0m 21.50 uur zien we de ‘Alfried Krupp’. Wij roepen de ‘Waterman’ op en krijgen nu ook een reactie terug. Ze zijn slecht te verstaan en geven aan dat de communicatie met de Alfried Krupp wat stroef verloopt omdat ze Duitse taal niet machtig zijn. We geven aan dat wij achter hun aan zullen varen voor hun veiligheid en dat de ‘Alfried Krupp’ voor hun uit vaart en hun zal begeleiden. We spreken af dat de communicatie verder via ons zal verlopen. Om 21.55 uur meldt het jacht dat ze iets water maken. We vragen hoeveel en of ze dit zelf ook kunnen lozen. Het waren geen grote hoeveelheden water en ze konden dit zelf lozen.
Na ruim een uur varen zijn we ter hoogte van Borkum en de bemanning van de catamaran geeft aan hier bij de haven naar binnen te willen. Maar ze kunnen het grootzeil niet strijken en hun SB motor was eerder ook al uitgevallen. We geven aan dat de ‘Fisherbalje een smalle geul is en dat ook de haven monding op Borkum smal is en dat het gezien de wind en de stroming, ons inziens verstandiger is om door te varen naar de Eemshaven. De bemanning van de ‘Waterman’ gaan hiermee akkoord. De ‘Alfried Krupp neemt afscheid en vaart de Fisherbalje in en gaat terug naar hun ligplaats op Borkum.
Als we aankomen in de Eemshaven nemen we de catamaran langszij en draaien met de kop in de wind. We zetten een opstapper over die meehelpt om het zeil te strijken. Als dit gelukt is gooien we weer los waarop de catamaran op eigen kracht naar de drijvende stijger vaart en langszij de ‘LE 55’ (de Aak waarvoor we eerder deze week waren gealarmeerd) kan afmeren.
Niet veel later gaan we aan boord van de ‘Waterman’ om de gegevens op te nemen. Pas tijdens het opnemen van de gegevens wordt ons ook duidelijk wat er precies is gebeurd… Tijdens de overtocht van Denemarken naar Vlieland nam de wind onverwachts toe. Nadat er tweemaal een reef in het grootzeil was gezet, werd uiteindelijk besloten om het zeil helemaal te strijken en op de motor verder te varen. Hierbij brak een zeillat en men was niet bij machte om het zeil te strijken. Tot overmaat van ramp viel er ook nog een motor uit. In combinatie met de hoge zeegang en harde wind waren het voor deze mensen genoeg redenen om de kustwacht op te roepen en om hulp te vragen.
Hierna nemen we afscheid van de bemanning van de ‘Waterman en gaan we bunkeren. We melden ons om 2.00 uur weer terug op station. Klaar voor een volgende inzet.
Bekijk ook een filmpje van deze aktie op onze Facebookpagina: KNRMeemshaven en vergeet deze pagina niet te liken!
BLIJF OP DE HOOGTE VAN ONS REDDINGWERK & SCHRIJF JE NU IN!
We houden je via e-mail en de KNRM-nieuwsbrief op de hoogte van actuele reddingacties, ontwikkelingen, bijzondere evenementen, acties en nieuws van onze reddingstations.
