Een aktie om niet snel te vergeten...

Jacht loopt vast op strekdam met vader, moeder, 2 kinderen en een hond

Het is vrijdagmiddag 16.15 uur als de piepers weer gaan. Een Prio 1 ‘vaartuig aan de grond’. We moeten weer snel naar de Eemshaven! Wanneer we aan boord van de Jan en Titia Visser zijn, vragen we de gegevens op bij Den Helder Rescue. Er is een motercruiser aan de grond gelopen in de geul naar Termunterzijl. Er zijn 2 volwassenen, 2 kinderen aan boord. We vertrekken om 16.30 uur vanaf onze ligplaats in de Eemshaven. We melden bij Den Helder Rescue dat het water al valt en dat we waarschijnlijk niet veel voor de motorcruiser kunnen betekenen. Maar omdat we niet weten wat de situatie is varen we wel naar het jacht om poolshoogte te nemen. We zijn nog in de haven als we opeens Bremen Rescue horen met een Pan Pan. We nemen wat terug in snelheid zodat we het bericht goed mee kunnen luisteren. Zij komen met het bericht dat er een jacht zinkende is en dat het onbekend is waar. Het kan vanaf de Nederlandse grens tot aan Wangeroog (Duits Waddeneiland) zijn. De vraag reist direct; wat gaan we doen? Varen we nog verder naar een jacht wat aan de grond ligt? Of gaan we direct op zoek naar het jacht wat zinkende is in een onmogelijk groot zoekgebied maar wat ook heel goed ons gebied kan zijn? De twijfel wordt al heel snel weggehaald door Den Helder Rescue; De mensen aan boord van het jachtje waarnaar wij onderweg zijn, hebben met 112 gebeld en zijn verbonden met een Duitse alarmcentrale. Waarschijnlijk door onduidelijke communicatie zijn de coördinaten niet overgekomen bij de Duitse alarmcentrale waarop een Pan Pan is gegeven met een heel groot zoekgebied. De motorcruiser blijkt inmiddels te zijn omgevallen en de mensen hebben het jacht verlaten. Ze hadden een rubberen bij bootje bij zich waar ze met z’n vieren in zijn gestapt.

We varen snel verder en geven onze ETA (40 min) door aan Den Helder Rescue. We zijn 35 minuten later ter plaatse en zien een motorcruiser op de strekdam voor Termunterzijl liggen. Een vervelende plek en door het vallende water kunnen we hier niet meteen iets aan doen. Tegenover de motorcruiser ‘Melanie’ zien we een klein rubberbootje aan een prik vastgebonden liggen met daarin een gezin met hun hond. Het geultje is erg ondiep en we varen met de kielbalk door dik water en kunnen net bij de rubberboot komen. We nemen de mensen aan boord en slepen het rubberbootje mee naar diep water. De rubberboot word aan dek gehaald via de drenkelingen klep en op het achterdek vastgebonden. Wanneer we alles en iedereen aan boord hebben, praten we eerst met de mensen. Ze zijn erg geschrokken en zijn blij dat ze nu veilig zijn. De kinderen mogen naast de schipper op de seats komen zitten zodat ze alles goed kunnen zien en dit tochtje op de reddingboot in elk geval als leuk kan worden ervaren. We kijken even naar het jachtje wat nu echt onbereikbaar is. Hier kunnen we op dit moment niets betekenen. We besluiten om terug te varen naar de Eemshaven. We zijn om 18.35 uur terug op station waar de mensen opgevangen worden door de walbemanning met een kop koffie en voor de kinderen is er ranja. Ook is er niet veel later voor iedereen een warme hap.

Hier nemen we ook de gegevens op en maken een plan voor het volgende hoogwater om de motorcruiser te bergen.

Na een warme maaltijd in het boothuis gegeten te hebben (gemaakt door enkele partners) en een kop koffie vertrekken we om 20.55 uur vanaf het reddingstation. We melden ons weer bij het Kustwacht Centrum en varen met de eigenaar/schipper van het jachtje bij ons aan boord, richting Termunterzijl naar de ‘Melanie’ waar we eerder vandaag een gezin met hond afgehaald hebben. Het jachtje was vlak voor Termunterzijl op een stenen dam gevaren doordat de schipper een prik had gemist. Volgens de schipper van het jachtje zijn ze om 15.45 uur aan de grond gelopen en volgens de getijkromme zullen we om ongeveer 22.45 uur weer dezelfde waterstand hebben.

Aangekomen bij de ‘Melanie’ loopt het water echter al door een openstaande deur naar binnen. Enigszins verbaast dat het water binnenloopt en dat het jachtje niet overeind is gekomen tijdens het opkomende water, gaan we toch direct over tot handelen. We kunnen dichtbij komen maar moeten wel voorzichtig zijn. De stroom loopt hier erg hard en met een stenen dam voor en achter de ‘Jan en Titia Visser’ is voorzichtigheid geboden. Met de kop van de ‘Jan en Titia Visser’ vlak bij het jachtje kunnen we met een pikhaak de deur dicht trekken en proberen we vervolgens door een dakraam onze zuigslang van de bergingspomp onder in het jacht te brengen. Dit lukt allemaal maar we blijven het water niet voor. Er is ondertussen een opstapper overgezet op het jacht. We besluiten om de geul te verlaten en aan de andere kant van de strekdam te kijken of er voldoende water is om te varen. De dieptemeters geven niets aan maar we voelen geen grond en kunnen aan de andere zijde van de dam het jacht benaderen. Om het jacht toch te redden zou hij rechtop moeten staan. We hebben dan kans om onze pompen aan dek van het jacht te zetten om het jacht vervolgens leeg te pompen. We zetten een sleeplijn op het achterbolder van het jacht en trekken even. Het jacht komt vrijwel direct overeind en ligt recht en iets hoger. Hierdoor zijn de gangboorden vrij en loopt hier geen water meer naar binnen. We maken snel de sleeplijn los en varen weer naar het jacht toe. We zetten gelijk twee bergingspompen aan dek bij het jacht en een extra opstapper. De mannen hebben de pompen vrijwel direct aan het werk en kort daarna drijft het jacht weer. We maken opnieuw een sleepverbinding en wachten nog even totdat het jacht stabiel ligt. Vervolgens halen we het jacht uit de geul en slepen deze heel rustig naar Delfzijl. We willen er zeker van zijn dat het jacht geen water maakt. Na een half uur pompen zijn we er zeker van dat we het water voorblijven en varen de haven van Delfzijl binnen. Om 23.30 meren we af in de jachthaven van Delfzijl. Na het afmeren controleren we of er nog water binnenkomt. Maar dit kunnen we helaas niet goed zien. Het water druipt nog uit de bekleding van de banken en het is een enorme bende onderin het jacht. Voor de zekerheid zetten we er maar extra landvasten op zodat het jachtje in elk geval voor de kant blijft hangen als er onverhoopt toch nog water inloopt.

De eigenaar wordt door familie opgehaald. Ze laten de motorcruiser liggen en gaan de volgende dag weer terug naar Delfzijl om de schade op te nemen en om te kijken of ze het jacht varend naar hun thuishaven terug kunnen brengen.

Na alles nog een keer gecontroleerd te hebben vertrekken we 01.30 uur weer naar de Eemshaven waar we ons om 02.25 uur weer terug melden op het station.

We tanken de Jan en Titia Visser en maken daarna schoon schip. Daarna nemen we nog even tijd om na te praten en om 3.30 uur verlaten we het stationsgebouw.