Laffe daad maakt onuitwisbare indruk op hechte ploeg redders
Kees Toet had zich in relatief korte tijd een plek verworven binnen de vrijwillige reddingbootbemanning in Scheveningen. Toet, in het dagelijks leven café-eigenaar, was van de ouderwetse slag: ‘Nee’ bestond niet en als er wat gebeuren moest, dan was hij er. Daarnaast kwam hij elke morgen bij schipper Jaap Pronk een bakkie doen en combineerde die bezoekjes desgewenst met kleine klusjes. Omdat hij een café had kon hij zich die bezoekjes permitteren; zijn piek qua werk lag in de middag en met name in de avonden.
En het was op een (donkere) avond dat Toet in de deuropening van zijn eigen café werd neergestoken door een dronken klant, die hij even daarvoor vanwege diens gedrag de deur had gewezen. Toet bezweek aan zijn verwondingen.
De moord sloeg in het hechte Scheveningen in als een bom. Natuurlijk vooreerst bij de familie van Kees, maar ook het reddingstation was danig van slag als gevolg van deze brute daad. Te meer ook daar uit de uitvaart van Kees bleek hoezeer hij met het reddingwezen was verweven. Het Kusthulpverleningsvoertuig van KNRM Scheveningen, alsmede een aantal KNRM-auto’s vormden de kop van de rouwstoet en tijdens de rondgang langs de haven werd even stilgehouden bij het boothuis. Bij wijze van laatste groet.
In het KNRM-boek Buiten Beeld werd het naschrift aan Kees Toet gewijd. Onder andere met de woorden: “Iemand die áltijd klaarstaat voor zijn medemens in nood verdient een lang en zorgeloos leven. Of ander in elk geval een heldendood. Dat Kees als gevolg van een laffe daad om het leven is gekomen, doet ontstellend zeer”. Woorden die jaren na dato nog altijd waar blijken te zijn, getuige ook de reactie van Jaap Pronk als hem gevraagd wordt naar de meest impactvolle voorvallen uit ruim 30 jaar KNRM. “Dan kom je toch bij Kees Toet uit…”. aldus scheidend schipper Jaap Pronk.
