Tante Tineke liet de KNRM de reddingboot Christien na
Toen zijn oudtante Tineke Denekamp-Willems haar nalatenschap aan de KNRM vergunde, werd zijn vader aangesteld als executeur. Paul Willems: “Er moest van haar geld een reddingboot worden gebouwd. Mijn vader had níets met boten zal zeer zeker sceptisch zijn geweest. Lang duurde dat niet. Uiteindelijk lieten mijn ouders zelf ook geld na aan de KNRM...”
Paul was nog jong toen zijn oudtante overleed. Toch maakte het sterfgeval een grote indruk op hem. Nadien kwam tante nog met enige regelmaat ter sprake in huize Willems, aangezien Pauls vader – als bankman – was aangewezen de nalatenschap van Tineke Denekamp af te handelen. “Inhoudelijk zei mijn vader daar natuurlijk niets over, maar ik herinner mij uit die tijd dat hij met waardering sprak over de samenwerking met de directie van de KNRM. De nalatenschap was ingewikkeld, maar de zuiverheid en zorgvuldigheid van de Redding Maatschappij werden openlijk door mijn vader geprezen.” Die omgang maakte dat Willems sr. met passie en bevlogenheid invulling gaf aan de nalatenschap van zijn tante. “Daarbij gezegd dat hij in het begin zijn vraagtekens gehad zal hebben. Zo veel geld naar een botenclub? Mijn vader was een uitgesproken kunstliefhebber; dat was is zijn ogen een veel betere bestemming.”
Geweldig blij
Paul en zijn zus waren wél watersporter en dus herinnert hij de dag van doop nog als de dag van gisteren. De reddingboot werd Christien gedoopt, vernoemd naar de schenkster. “Het was super feestelijk. We mochten als familie allemaal een rondje mee, waarbij opviel dat die kerels allemaal geweldig blij waren met hun nieuwe ‘gereedschap’. De Christien werd in IJmuiden met liefde ontvangen.”
Opleidingsfonds
“En waar je zou denken dat het verhaal daarmee áf was…”, memoreert Paul, starend naar de rookpluimen van de voormalige Hoogovens. “Pa was blijkbaar zó gecharmeerd geraakt van de Redding Maatschappij dat mijn ouders besloten ook zelf geld aan de KNRM na te laten!” Zijn vader had daarbij ook voorkeur voor een reddingboot. “Maar de KNRM gaf mijn ouders in overweging voor iets anders te kiezen, waar de noden hoger waren. Waarop pa direct opteerde voor een boothuis.” Uiteindelijk was het mevrouw Willems die haar voorkeur uitsprak voor een Opleidingsfonds. “Omdat je volgens haar niet genoeg in mensen kon investeren…”
Persoonlijke brief
Vanuit het Opleidingsfonds Willems-Hendrix worden sinds 1998 opleidingen van vrijwilligers betaald. Aangezien alleen het rendement van het fonds jaarlijks wordt besteed, is het Fonds op Naam van blijvende waarde voor de KNRM. “En omdat mijn ouders inmiddels zijn overleden, krijg ik vanuit de KNRM alle informatie toegestuurd. Telkens met een persoonlijke brief erbij van de directeur. Ik begrijp nu dat dat toentertijd zo’n indruk maakte op mijn vader. De warmte die uitgaat van het persoonlijke contact, gekoppeld aan de trots van de vrijwilliger en de heroïek van het werk: het is een onbeschrijflijk mooie combinatie.”
Reddingboot Christien
De reddingboot Christien was tien jaar lang de operationele reddingboot van IJmuiden. In die tijd werd de Christien 366 keer om hulp gevraagd. Bij al die acties werden 485 mensen en 4 dieren veilig aan de wal gebracht. In 2003 werd de Christien toegevoegd aan de reservevloot van de KNRM. Reserveschepen vervangen tijdelijk operationele reddingboten als die voor onderhoud tijdelijk uit dienst zijn. De actieve loopbaan van de Christien is dus aanmerkelijk langer, met reddingen vanuit Eemshaven, Urk, Scheveningen, Ameland, Den Helder, enzovoorts. Een bijzondere staat van dienst…
Wilt u meer verhalen lezen over de namen van reddingboten en boothuizen? Bestel het gratis boek “Wie goed doet…..” dan bij Cora Bartels (e-mail:
