Een aanvaring met fatale afloop in Urk

De KNRM zet zich al sinds 1824 kosteloos in voor mensen in nood op water. Na een alarmering komen de redders en de reddingboten in actie. Je kunt je ongetwijfeld voorstellen dat de KNRM veel mooie, heldhaftige of emotionele verhalen kent van reddingsacties. We nemen je in deze blog mee naar de dag dat de KNRM als eerste ter plaatse was bij een aanvaring in Urk van een botter met een cementtanker, met helaas een fatale afloop.

Je hebt geen tijd voor emoties

Hans van Lenten is mede-eigenaar van Jansen Transport en sinds 2002 bemanningslid van de reddingboot van Urk. Op 24 september was hij met de reddingboot Willemtje als eerste ter plaatse, nadat de Urker botter UK 12 in aanvaring was gekomen met een cementtanker. Het ongeluk eiste één slachtoffer. “Je voelt je machteloos, maar je hebt geen tijd voor emoties. En belangrijker: je doet gewoon je best!”

Toen Van Lenten zijn chauffeursbestaan opgaf voor een baan aan de wal, meldde hij zich aan voor de reddingboot. “En kies je voor dat werk, dan moet je niet denken dat het altijd ‘lang leve de lol’ is. Het reddingwerk heeft ook zijn moeilijke kanten”. De Urker reddingbootbemanning kan er inmiddels volop over meepraten. Een botsing dwars door de reling van de Ketelbrug, een aanvaring tussen een tanker en een jacht, een overboord geslagen binnenvaarder, een brandweerduiker, een zwemmer nabij Lemmer, het bekende incident met een auto op de Ketelbrug: allemaal recente voorvallen met fatale afloop. En toen volgde op 24 september opeens die fatale aanvaring.

We vlogen direct weg met de Willemtje

Hans van Lenten is mede-eigenaar van Jansen Transport en sinds 2002 bemanningslid van de reddingboot van Urk. Op 24 september was hij met de reddingboot Willemtje als eerste ter plaatse, nadat de Urker botter UK 12 in aanvaring was gekomen met een cementtanker. Het ongeluk eiste één slachtoffer. “Je voelt je machteloos, maar je hebt geen tijd voor emoties. En belangrijker: je doet gewoon je best!”

Toen Van Lenten zijn chauffeursbestaan opgaf voor een baan aan de wal, meldde hij zich aan voor de reddingboot. “En kies je voor dat werk, dan moet je niet denken dat het altijd ‘lang leve de lol’ is. Het reddingwerk heeft ook zijn moeilijke kanten”. De Urker reddingbootbemanning kan er inmiddels volop over meepraten. Een botsing dwars door de reling van de Ketelbrug, een aanvaring tussen een tanker en een jacht, een overboord geslagen binnenvaarder, een brandweerduiker, een zwemmer nabij Lemmer, het bekende incident met een auto op de Ketelbrug: allemaal recente voorvallen met fatale afloop. En toen volgde op 24 september opeens die fatale aanvaring.

Toen ik het slachtoffer zag, wist ik meteen wie het was

De reddingboot Kapiteins Hazewinkel bracht GGD en brandweerduikers ter plaatse. Toen ook die laatsten niets konden uitrichten, was de laatste hoop op een goede afloop verkeken. “Je voelt je machteloos, maar hebt geen tijd voor emoties. Er was een bok onderweg om het scheepje te bergen en wij besloten ter plaatse te blijven”.

Toen de botter was gelicht, gingen Hans en Rein naar binnen om het slachtoffer te bergen. “Toen ik hem zag, wist ik meteen wie het was. We hebben onze jonge jongens een stapje laten terugdoen en toen de man uit het scheepje gehaald. Daarbij moet er een knop om. Gevoel úit en verstand áán”.

Enkele weken na het ongeval werd de reddingbootbemanning tijdens een oefenavond verrast door een zoon van het slachtoffer. “Die jongen kwam kado’s brengen. Was goed bedoeld en het feit dat de familie onze inspanningen waardeert, is mooi. Maar wij wilden geen kado’s na alles wat er was voorgevallen. De ‘afhandeling’ van incidenten laten wij liever aan het hoofdkantoor over; voor ons moet het boek zo snel mogelijk dicht…”