Een eerste snelle motorreddingboot wordt gebouwd in Engeland. Deze boot, de Komer, wordt gestationeerd op Terschelling. Na een aantal jaren blijkt de boot niet aan de gestelde verwachtingen te voldoen en wordt overgestapt op andere typen snelle boten.

Bij Ameland strandt het s.s. Panagathos. De reddingboten van Terschelling en Oostmahorn zijn meer dan 100 uur stand-by voor de bemanning, die hoopt dat het schip nog vlot komt. Het was de langdurigste reddingsactie van de KNRM. Uiteindelijk halen helikopters bijna alle schipbreukelingen in een uur van boord.

In Hoek van Holland wordt voor het eerst een rubberboot met buitenboordmotor gebruikt als reddingmiddel rond de pieren.

De eerste zelfrichtende motorreddingboot met volledig gesloten stuurhuis, de Carlot, wordt in gebruik genomen.

In totaal worden acht grote 50-tons reddingboten gebouwd die onder alle weersomstandigheden inzetbaar zijn. Veertig jaar lang zijn deze reddingboten beeldbepalend in de KNRM.