Het waaide nauwelijks
Wat nu? Tom: “Toch besloten we de boot zeilklaar te maken, want als je zeilt heb je grip op de boot. Toen dat gelukt was, belden we de KNRM voor advies. Het zou nog 2 uur licht zijn en de dichtstbijzijnde haven lag op zo’n 3,5 uur zeilen. Ik zag het niet zitten om ziek, in het donker en zonder motor een onbekende haven in te varen.”
Ze spraken af dat de reddingboot hen bij Urk zou oppikken en de haven in zou begeleiden. Tom: “Maar na een uur tegen de wind in varen, waren we na een aantal rakken nauwelijks opgeschoten. Als je ziek bent zakt de moed je wat eerder in de zeillaarzen, dus besloten we opnieuw de KNRM te bellen. We voelden ons bezwaard. Normaal gesproken helpen wij anderen en nu waren wij aan de beurt. Maar het was ook een opluchting. We hoefden niet meer onzeker te zijn over waar we ‘s avonds zouden zijn, of we misschien de nacht zouden moeten doorbrengen voor anker op het IJsselmeer.”