Roos is vrijwillige redder bij de KNRM
Opgegroeid op een Waddeneiland was voor Roos (28) de zee nooit ver weg. Het wad op, zwemmen, duiken, kiten. Hoe hoger de golven hoe beter. Maar ze leerde ook hoe genadeloos de zee kan zijn. Deze beroepsbrandweervrouw trotseert vuur én water als aankomend opstapper bij reddingstation Scheveningen.
Heb je altijd een passie voor water gehad?
Ik was als klein kind altijd bij het water te vinden. 'Maar tot je enkels in de zee gaan hè', riep mijn moeder dan. Ik ging rustig verder. Tien jaar was ik, toen ik mijn eerste surfpakje kreeg. Hup, met de grote surfers mee. Ik geloof dat ik wel twaalf zwemdiploma's heb, van reddingszwemmen tot snorkelen. Ik was ook jarenlang duiker bij de Brandweer.
Hoe kwam je met de KNRM in aanraking?
Wie op een Waddeneiland woont, kent de KNRM natuurlijk. Als tiener werkte ik bij een outdoorcentrum veel samen met de KNRM lifeguards. Daar gaven we kinderen les in hoe ze uit een mui moesten komen.
Waarom besloot je je aan te melden als redder?
Ik ging samenwonen in Scheveningen en kende er niemand. Mijn vriend zit ook bij de KNRM en ik was wel eens mee geweest naar een vrijdagmiddagborrel. Het leek me een leuke manier om een sociaal leven op te bouwen. En ik hou van wat actie! Een dag na het kennismakingsgesprek zat ik al in een overlevingspak aan boord.
Hoe combineer je het vrijwilligerswerk met je baan?
Ik draai als beroepsbrandweervrouw 24-uursdiensten. Na zo'n dienst ben ik twee dagen vrij en staat mijn KNRM-pieper aan. Als ik de hele nacht op m'n benen heb gestaan om een brand te blussen dan doe ik als ik thuiskom even een dutje. Daarna lekker naar de sportschool en dan ben ik er weer klaar voor.
Wat vind je van de opleiding?
Ik zit in het laatste gedeelte van mijn opleiding. Alleen nog de SAR Craft Operations, een trainingsweek vol actie en oefeningen. Daarna mag ik me officieel opstapper noemen. Doordat ik ook als beroepsbrandweervrouw werk, had ik al veel ervaring met reanimeren en communiceren via de portofoon. Knopen leggen gaat me helaas wat minder goed af. Gelukkig werken we altijd in een team, want alleen kom je nergens.
Hoe vaak kom je in actie?
Zo'n tien keer per maand gaat de pieper. En in de zomermaanden loopt dat op tot 25 keer. Maar hoe vaak deze ook gaat. Elke keer weer denk ik: Let's go!
Welke reddingsactie heeft de meeste indruk gemaakt?
Er is voor mij geen verschil tussen reddingen. Als er een goede afloop is, dan is het een succesverhaal. Ik vind dat mensen soms weinig oog hebben voor anderen. Met elke redding hoop ik te laten zien dat je door vrijwilligerswerk zoveel voor een ander kunt doen.
Wat is jouw grootste kracht aan boord?
Iedereen reageert anders op stress. De een wordt zenuwachtig, de ander bevriest. Bij veel adrenaline word ik juist rustig. Ik focus me op wat nodig is, hou het overzicht en schakel snel.
Hoe zou je de sfeer aan boord omschrijven?
Als we naar een actie varen, is iedereen serieus. De dekbaas verdeelt de taken en allemaal hebben we volledige focus. Na afloop komt de ontspanning, soms met een grapje, maar ook met de ruimte om na te praten. We zijn een hele diverse ploeg; mannen, vrouwen, jong, oud, van visser tot rechter. Die diversiteit is goed. Iedereen heeft plussen en minnen. Een goed team is elkaars kwaliteiten kennen en gebruiken. De een is sterk en vrouwen zijn misschien juist goed in het behouden van groepsbinding.
Zijn er omstandigheden waar je niet echt dol op bent?
Hoe hoger de golven, hoe beter! Ik vind het geen probleem om uren op een klotsende zee te varen. Dan eet ik rustig een broodje hoor. Na afloop van heftige reddingen of reanimaties let ik erop me niet te veel te verdiepen in slachtoffers en familie. Zo bescherm ik mezelf tegen trauma's.
Wat vind je het allermooiste aan werken bij de KNRM?
Ik geniet van de samenwerking als team. En dat collega's vrienden worden. Hoe mooi is het dat we met z'n allen iets voor een ander kunnen betekenen. Waardoor we van een heftige dag in hun leven een iets betere dag maken.
Wat zou je graag nog willen doen bij de KNRM?
Eerst maar even officieel opstapper worden na de laatste trainingsweek. En dan vooral veel acties meemaken. Beter worden in wat ik doe, met een leuke club mensen. En wie weet in de toekomst, schipper worden misschien?
