Ellert is vrijwillige redder bij de KNRM
Het was min of meer toeval dat Ellert (49) redder werd bij de KNRM op Ameland. Inmiddels is hij dertig jaar opstapper en een van de langstzittende van de ploeg. Wat hem drijft in dit bijzondere vrijwilligerswerk is de kans om bij te dragen aan de maatschappij.
Heb je altijd een passie voor water gehad?
Ik ben dan wel opgegroeid op Ameland, maar echt iets met water had ik niet. Hier leren we van kinds af aan dat de zee verraderlijk is. 'In zee alleen pootje baaien' en 'zwemmen doe je in het zwembad'; ik hoor het mijn ouders nog zeggen.
Hoe kwam je met de KNRM in aanraking?
Mijn vrienden hadden zich aangemeld bij de KNRM. Op een zaterdagavond hadden ze een oefenavond. 'Kom ook mee naar het reddingstation', zeiden ze. Die avond 'gezellig meegaan' werd meer dan één avondje. Want op die reddingboten varen was toch wel spectaculair voor een twintiger.
Waarom besloot je je aan te melden als redder?
Het was min of meer toeval dat ik redder werd. Mijn vrienden hadden zich aangemeld bij de KNRM. 'Kom ook een keer mee naar het reddingstation', zeiden ze. Die avond 'gezellig meegaan' werd meer dan één avondje. Als twintiger is het vooral spectaculair werk. Nu is het gevoel bij te dragen aan de maatschappij wat me drijft.
Hoe combineer je het vrijwilligerswerk met je baan?
Ik werk als werktuigkundige op de veerboot Holwert-Ameland. Tijdens mijn werk kan ik niet weggeroepen worden, want dan vaart de veerboot niet. Dat is soms lastig als de KNRM-pieper om vier uur 's nachts afgaat. Dan ga ik alleen mee op de reddingboot als ik zeker weet dat ik weer op tijd op de veerboot kan zijn. Daarentegen werk ik in ploegendienst en ben ik sowieso een dagdeel vrij.
Hoe vaak kom je in actie?
Wij hebben zo'n zestig acties per jaar. Van boten met motorpech tot paarden en koeien die vastzitten op het wad. Ook doen we veel patiëntenvervoer naar de vaste wal. Als de helikopter bijvoorbeeld niet kan vliegen vanwege slecht weer of al bezig is op een ander eiland.
Welke reddingsactie heeft de meeste indruk gemaakt?
Mijn gedachten gaan vaak terug naar dat Duitse meisje. Op een mooie zomeravond nam ze nog even een duik in zee, samen met haar vader en broertje. Maar verdween onder water. Dagen hebben we naar haar gezocht. Varend in linies, op zoek naar een teken van leven tussen de golven. Ook al weet je dat het te laat is. Na een week werd haar lichaam gevonden in de buurt van Schiermonnikoog. Onze reddingboot heeft haar teruggevaren naar Ameland. Dat we haar konden herenigen met haar familie gaf de voldoening.
Wat is jouw grootste kracht aan boord?
Ik denk dat mijn ervaring mijn meerwaarde is. Als een van de oudere redders heb ik wel eens gedacht of het geen tijd wordt om te stoppen. Maar daar was de schipper het niet mee eens! Ik geef mijn ervaring door aan de jongeren. Een krachtig team is een team dat kennis deelt en samen uitdagingen aankan.
Hoe zou je de sfeer aan boord omschrijven?
We hebben een hecht team. Van boerenzoons tot bouwvakkers, van horecamedewerkers tot gemeenteambtenaren. Er zijn soms acties van een paar uur, door weer en wind. Als ploeg vertrouwen we elkaar 200 procent.
Wat vind je het allermooiste aan werken bij de KNRM?
De voldoening die het geeft. Als we langszij varen bij een boot of surfer in de problemen, zie je angst overgaan in blijdschap. Ze kunnen het loslaten, de KNRM is er, het komt goed. Ik wil mijn kinderen ook het voorbeeld geven hoe belangrijk het is om iets voor elkaar over te hebben. Vrijwillig, zonder dat je er geld voor krijgt.
Wat zou je nog willen doen bij de KNRM?
De KNRM heeft me in al die jaren veel gebracht. De saamhorigheid, maar ook certificaten zoals vaarbewijzen en mijn interesse voor de techniek. Ik was loodgieter en werd werktuigkundige op de veerboot. Dat kwam door wat ik zag en meemaakte bij de KNRM. Ik ben nu dertig jaar opstapper en dat blijf ik nog wel even!
