Het reddingwerk is al lang geen mannenwereld meer
Tegenwoordig worden de reddingboten met landbouwvoertuigen gelanceerd. Maar hoe ging dat vroeger? We nemen je mee naar de tijd vóór 1988, toen paarden de boten nog naar zee trokken.
In de begintijd waren reddingboten niet uitgerust met de moderne voorzieningen die we nu kennen. Pas in 1895 kwamen de eerste stoomreddingboten. Daarvóór bevonden we ons in het roeitijdperk, waarin alle reddingen met roeiboten werden uitgevoerd.
Paarden trekken reddingboten naar zee
Maar hoe kwamen die boten eigenlijk bij de zee? Tot 1940 werden (roei)reddingboten met vier tot zes paarden naar zee getrokken. Als de route zwaarder was, bijvoorbeeld door duingebied, werden nog meer paarden ingezet. Op de meeste reddingstations waren paarden beschikbaar, omdat ze ook voor werk op boerderijen, in de schelpenvisserij of andere beroepen werden ingezet.
Laatste paardenreddingboot op Ameland
Na de Tweede Wereldoorlog verdwenen de roeiboten langzaam uit beeld. Zwaardere motorstrandreddingboten vereisten andere middelen: waterdichte tractoren namen de taak van de paarden over. Toch bleef Ameland vasthouden aan de traditie. De paardenreddingboot van het eiland groeide uit tot een wereldberoemd symbool van het oude reddingwerk.
Tragisch genoeg vond in 1979 een drama plaats: acht paarden verdronken bij een lancering. Sindsdien leeft het fenomeen voort als toeristische attractie, een levend eerbetoon aan 125 jaar reddinggeschiedenis. Dankzij deze paarden zijn duizenden schipbreukelingen gered.
Bezoek de demonstraties op Ameland en Terschelling
Op Ameland is de traditie nog altijd zichtbaar. Tijdens een demonstratie trekken maar liefst tien krachtige paarden met donderend geweld de reddingboot over het strand en door de branding. Startpunt is het boothuis van het Maritiem Centrum “Abraham Fock” in Hollum. De lancering vindt plaats aan het einde van het Tjettepad, zuidwest van het dorp.
Ook op Terschelling wordt de historische roeireddingboot Secretaris Schumacher nog enkele keren per jaar met paarden gelanceerd. De demonstraties brengen de rijke geschiedenis van reddingwerk op de Waddeneilanden tot leven. Wil je dit bijwonen? Kijk voor actuele data in het agenda-overzicht. De toegang is gratis.
Het reddingwerk is al lang geen mannenwereld meer
De KNRM bestaat sinds 1824 en zet zich sindsdien kosteloos in voor mensen in nood op het water. Na een alarmering komen de redders en reddingboten direct in actie. De drijvende kracht? Vrijwilligers die hun tijd belangeloos inzetten.
Vroeger was het reddingwerk vrijwel exclusief een mannenzaak. In andere Europese landen namen vrouwen al eerder deel aan reddingsacties, in Nederland gebeurde dat pas in 1972. In dat jaar werd in Burghsluis de eerste vrouwelijke opstapper geregistreerd: mevrouw Corry van der Haven-Eikelenboom. Zij voer onder andere op de President Jan Lels en de snelle reddingboot Dolfijn.
In de jaren daarna volgden meer vrouwen haar voorbeeld. Tegenwoordig zijn er ongeveer 30 vrouwelijke opstappers actief op de reddingboten. Zij volgen exact dezelfde opleidingen en moeten aan dezelfde eisen voldoen als hun mannelijke collega’s. Aan de wal zijn vrouwen ook actief in diverse functies, zoals in de Plaatselijke Commissies, communicatie en fondsenwerving.
Vrijwilligers zijn het fundament van de KNRM
De KNRM draait volledig op vrijwilligers en vrijwillige bijdragen. Donateurs en kosteloze hulpverlening vormen sinds 1824 het fundament onder onze organisatie. Deze zuivere vorm van hulpverlening past perfect bij het karakter van het reddingwerk: kameraadschap, toewijding en daadkracht.
De meeste vrijwilligers zijn actief op de reddingboten, maar ook aan wal zetten zij zich met hart en ziel in. Dankzij hen kunnen we blijven doen wat we doen: mensen redden, op zee, op binnenwater, van haven tot vaarwater, van strand tot schip.
Wil jij ook bijdragen aan onze missie? Als vrijwillige redder ontwikkel je jezelf, maak je bijzondere momenten mee en help je een ander op cruciale momenten.
Bekijk onze vrijwilligerspagina voor meer informatie en actuele vacatures.
Tegenwoordig worden de reddingboten met landbouwvoertuigen gelanceerd. Maar hoe ging dat vroeger? We nemen je mee naar de tijd vóór 1988, toen paarden de boten nog naar zee trokken.
In de begintijd waren reddingboten niet uitgerust met de moderne voorzieningen die we nu kennen. Pas in 1895 kwamen de eerste stoomreddingboten. Daarvóór bevonden we ons in het roeitijdperk, waarin alle reddingen met roeiboten werden uitgevoerd.
Paarden trekken reddingboten naar zee
Maar hoe kwamen die boten eigenlijk bij de zee? Tot 1940 werden (roei)reddingboten met vier tot zes paarden naar zee getrokken. Als de route zwaarder was, bijvoorbeeld door duingebied, werden nog meer paarden ingezet. Op de meeste reddingstations waren paarden beschikbaar, omdat ze ook voor werk op boerderijen, in de schelpenvisserij of andere beroepen werden ingezet.
Laatste paardenreddingboot op Ameland
Na de Tweede Wereldoorlog verdwenen de roeiboten langzaam uit beeld. Zwaardere motorstrandreddingboten vereisten andere middelen: waterdichte tractoren namen de taak van de paarden over. Toch bleef Ameland vasthouden aan de traditie. De paardenreddingboot van het eiland groeide uit tot een wereldberoemd symbool van het oude reddingwerk.
Tragisch genoeg vond in 1979 een drama plaats: acht paarden verdronken bij een lancering. Sindsdien leeft het fenomeen voort als toeristische attractie, een levend eerbetoon aan 125 jaar reddinggeschiedenis. Dankzij deze paarden zijn duizenden schipbreukelingen gered.
Bezoek de demonstraties op Ameland en Terschelling
Op Ameland is de traditie nog altijd zichtbaar. Tijdens een demonstratie trekken maar liefst tien krachtige paarden met donderend geweld de reddingboot over het strand en door de branding. Startpunt is het boothuis van het Maritiem Centrum “Abraham Fock” in Hollum. De lancering vindt plaats aan het einde van het Tjettepad, zuidwest van het dorp.
Ook op Terschelling wordt de historische roeireddingboot Secretaris Schumacher nog enkele keren per jaar met paarden gelanceerd. De demonstraties brengen de rijke geschiedenis van reddingwerk op de Waddeneilanden tot leven. Wil je dit bijwonen? Kijk voor actuele data in het agenda-overzicht. De toegang is gratis.
Het reddingwerk is al lang geen mannenwereld meer
De KNRM bestaat sinds 1824 en zet zich sindsdien kosteloos in voor mensen in nood op het water. Na een alarmering komen de redders en reddingboten direct in actie. De drijvende kracht? Vrijwilligers die hun tijd belangeloos inzetten.
Vroeger was het reddingwerk vrijwel exclusief een mannenzaak. In andere Europese landen namen vrouwen al eerder deel aan reddingsacties, in Nederland gebeurde dat pas in 1972. In dat jaar werd in Burghsluis de eerste vrouwelijke opstapper geregistreerd: mevrouw Corry van der Haven-Eikelenboom. Zij voer onder andere op de President Jan Lels en de snelle reddingboot Dolfijn.
In de jaren daarna volgden meer vrouwen haar voorbeeld. Tegenwoordig zijn er ongeveer 30 vrouwelijke opstappers actief op de reddingboten. Zij volgen exact dezelfde opleidingen en moeten aan dezelfde eisen voldoen als hun mannelijke collega’s. Aan de wal zijn vrouwen ook actief in diverse functies, zoals in de Plaatselijke Commissies, communicatie en fondsenwerving.
Vrijwilligers zijn het fundament van de KNRM
De KNRM draait volledig op vrijwilligers en vrijwillige bijdragen. Donateurs en kosteloze hulpverlening vormen sinds 1824 het fundament onder onze organisatie. Deze zuivere vorm van hulpverlening past perfect bij het karakter van het reddingwerk: kameraadschap, toewijding en daadkracht.
De meeste vrijwilligers zijn actief op de reddingboten, maar ook aan wal zetten zij zich met hart en ziel in. Dankzij hen kunnen we blijven doen wat we doen: mensen redden, op zee, op binnenwater, van haven tot vaarwater, van strand tot schip.
Wil jij ook bijdragen aan onze missie? Als vrijwillige redder ontwikkel je jezelf, maak je bijzondere momenten mee en help je een ander op cruciale momenten.
Bekijk onze vrijwilligerspagina voor meer informatie en actuele vacatures.
