Reddingboten met waterjets hebben het voordeel ten opzichte van boten met schroeven, dat er geen draaiende delen buiten de romp van het schip zijn, waardoor de boot in ondieper water kan varen en drenkelingen niet kan verwonden. Waterjets zorgen ook voor een grotere wendbaarheid.

Een waterjet gebruikt water als voortstuwing. Om dat te bereiken wordt het water door een impeller (een inwendige schroef) opgezogen onder het schip en uitgespuwd achter het schip. Door het water via een nozzle (een versmallende straalbuis) achter het schip weg te spuiten, versnelt het water. Vergelijk het met een vinger op de kraan, waardoor het uitstroomgat wordt verkleind en het water er met kracht uit spuit.

Op 7 maart 2019 gaat mijn pieper. Wandelaars in nood, Verklikkerplaat. Een verraderlijke plek: wie verrast wordt door het snel opkomende water, komt die zandbank niet zelf meer af. Ik kijk naar buiten en zie hoe hard het waait. Bij het aantrekken van mijn pak krijg ik kippenvel. Dan hoor ik dat het gaat om drie volwassenen, één kind en drie honden…

De tractor brengt onze boot naar de trailerhelling aan de Brouwersdam. De tien minuten van het boothuis naar de zee lijken een eeuwigheid te duren. We zijn met z’n drieën: één schipper en twee redders. Extra mensen aan boord is met deze golfslag onverantwoord. Onderweg checken we onze pakken en trekken we routinematig elkaars ritsen even extra dicht. “Eerst dat kind,” zeg ik. Mijn collega knikt: “jij springt als eerste.”

Aan de Blokkendam zien we pas écht hoe hoog het water staat. Door springtij is de zee ruim een meter hoger dan normaal. De tocht naar de Verklikkerplaat duurt zo’n twaalf minuten. De golven slaan continu over ons heen, maar mijn pak beschermt me.

Hun vader was de bootjesman. Hun moeder was de landrot. Hun vader nam al de beslissingen, moeder volgde. Tot na de dood van hun vader hun moeder een grote beslissing nam. “Ze wilde een reddingboot schenken, als eerbetoon aan vader”.

Als kind kwamen ze er alle weekenden. Maar hun laatste bezoek aan Sociëteit De Kaag is alweer 25 jaar geleden. “Vroeger gooide de kok al pannenkoeken in de pan als wij de haven binnenkwamen. De Knapes waren een begrip hier”, vertelt Nico Knape. Naast hem zit zijn oudere zus Ineke, in gedachten verzonken en zowat bij elke aanblik een herinnering ophalend. “Pa was werkzaam in de beroepsvaart en kon zelf ook geweldig goed varen. In de weekenden verbleven we op een woonboot, niet ver van hier. Pa leerde ons zeilen, ma genoot gewoon van de gezelligheid.”

Wanneer je in Hoek van Holland in de Berghaven komt en een blik werpt op het water, dan valt ze al snel op, de reddingboot van Hoek van Holland: Jeanine Parqui. In de zon glanst het aluminium met de feloranje bestickering en daarmee is ze niet te missen. Wanneer de Hoekse redders haar opstarten dan hoor je de twee keer 1000 pk motoren ronken over de Berghaven.