Raymond is vrijwillige redder bij de KNRM
Raymond (54) kan zich geen leven zonder de KNRM voorstellen. Als klein jongetje liep hij al rond op reddingstation Ouddorp. En zodra hij oud genoeg was, hees hij zich in een overlevingspak, werd opstapper en later schipper. Stormachtige wind, schuimkoppen op de golven? Iemand in nood betekent voor hem gewoon gáán.
Heb je altijd een passie voor water gehad?
Opgroeien in Ouddorp betekent verbonden zijn met de zee. Ik zat hele dagen aan het water. Ik heb op een vissersboot gewerkt, met de marine de hele wereld over gezworven en nu vaar ik zeeloodsen naar grote vrachtschepen. Als ik op vakantie een paar dagen geen water om me heen heb, ben ik snel weg.
Hoe kwam je met de KNRM in aanraking?
Mijn vader en oom waren schipper bij de KNRM. Als klein jongetje liep ik al rond op het reddingstation. Toen ik veertien was, mocht ik een keer meevaren met mijn oom. Hij had te weinig bemanning om naar een boot met motorstoring te varen. Geweldig! Zodra ik achttien werd, ben ik ook redder geworden. Net als mijn broer, twee neven én mijn zoon. Een echte KNRM-familie dus.
Waarom besloot je je aan te melden als redder?
Of ik ook redder zou worden, was eigenlijk geen vraag. Ik kom uit een echte KNRM-familie. Mijn vader en oom waren er schipper. En ook mijn zoon, broer en twee neven stappen op de reddingboot wanneer de pieper gaat.
Hoe combineer je het vrijwilligerswerk met je baan?
Ik werk als kapitein bij het Nederlands Loodswezen. De dagen dat ik vrij ben, gaat de pieper aan voor de KNRM. Mijn gezin is er inmiddels aan gewend dat ik kan worden weggeroepen bij etentjes of verjaardagen. Als je pech hebt, vertrekt de halve woonkamer, want ook mijn zoon, oom en neven zitten bij de KNRM.
Hoe vaak kom je in actie?
Per jaar worden we zo'n 130 keer opgepiept. In de zomermaanden zijn er momenten dat er wel acht meldingen per dag binnenkomen. Van kiters in de problemen en vastgelopen zeiljachten tot reanimaties op een van de eilanden in het Grevelingenmeer.
Welke reddingsactie heeft de meeste indruk gemaakt?
Dat is de redding geweest van twee kiters op de Maasvlakte. We waren op zoek naar een vermiste kiter. Die vonden we in onderkoelde toestand. En ineens zagen we nog een persoon drijven. Dat was kiter nummer twee, het bleek de man waar we in eerste instantie naar op zoek waren. Deze redding had heel anders kunnen aflopen, want niemand wist dat er twee personen vermist waren.
Zijn er omstandigheden waar je niet echt dol op bent?
We hebben ooit een blikseminslag gehad in ons huis. Sindsdien ben ik geen fan van zwaar onweer. Reddingstation Ouddorp heeft een open boot, dus als het kan wachten we even tot de zwaarste buien zijn overgetrokken.
Wat is jouw grootste kracht aan boord?
Ik ben vrij rustig van aard en raak niet gauw in paniek.
Hoe zou je de sfeer aan boord omschrijven?
Ons team bestaat uit 34 vrijwilligers, waarvan 28 varend. Iedereen met zijn of haar eigen achtergrond. Van barkeepers tot timmermannen. De een vist moeiteloos surfers uit het water. De ander weet mensen snel gerust te stellen. We zijn een hechte club en zien elkaar ook buiten de reddingsacties om, met barbecues en familiebijeenkomsten.
Wat vind je het allermooiste aan werken bij de KNRM?
Voor mij is dit vrijwilligerswerk zo normaal, iets wat helemaal bij mijn leven hoort. Het is vaak door de reacties van anderen dat ik me realiseer hoe bijzonder het is wat we doen. Ik vind het mooi hoe KNRM'ers een soort familie worden. En altijd klaarstaan voor anderen én elkaar.
Wat zou je nog willen doen bij de KNRM?
Ik hoop nog door te kunnen varen tot mijn zestigste. Daarna ga ik gewoon bij de walploeg. Dus ik zal altijd blijven rondlopen op dit reddingstation. Net als mijn vader. Zo zet ik de familietraditie voort.
