Windhoos werd schipper teveel
De KNRM komt 80 keer per jaar in actie voor noodgevallen die rechtstreeks veroorzaakt zijn door slecht weer met als gevolg averij, zeeziekte of stranding. In sommige gevallen had de betrokken watersporter het weerbericht niet gevolgd of genegeerd. Plaatsvervangend schipper Ward kijkt terug op een actie met een schip in de problemen met NW7-8.
Zelf vindt hij in alle oprechtheid nog steeds dat hij weinig heeft gedaan. Ja, hij sprong met een stormachtige noordwestenwind over op een gierend slingerend jacht, maar eenmaal aan boord was er weinig werk voor hem. ‘Ik voerde de schipper warme worst en sprak hem bemoedigend toe. Dat was eigenlijk alles.’ In een mail achteraf bedankte de zeiler hem voor ‘de redding met gevaar voor eigen leven.’ Ward ziet de mail voor het eerst. Al lezend verschijnt er een glimlach op het gezicht van de politieman. ‘Is toch mooi? Complimenten vind ik niet zo belangrijk, maar als iemand je vertelt hoe blij en dankbaar hij is, dan geeft mij dat een voldaan gevoel.’
Laat onverlet dat plaatsvervangend schipper Ward de situatie zelf anders beleeft. Zijn herinnering aan de bewuste dag in oktober: ‘De reddingboten van Den Helder en IJmuiden kregen beide alarm. Er was weinig bekend. Alleen dat er een schip in de problemen was. Later bleek het een charterjacht te zijn, waarvan de schipper de enige ervaren zeiler was. In het slechte weer – Noordwest 7-8 – had de schipper zich goed gehouden, maar naar eigen zeggen belandde hij west van Den Helder in een windhoos. En die werd hem teveel.’
Uitgeput
Ward vervolgt: ‘Bij het scheepje aangekomen vonden wij dat er iemand over moest om poolshoogte nemen. Ik bood mijzelf aan. Even later smakte ik languit op dek; ging goed. Toen er niemand gewond bleek te zijn en het schip geen lekkage maakte, ben ik bij de schipper gaan zitten. O, wat had die man het koud… Hij stond al 19 uur onafgebroken aan het roer. Uitgeput en doorweekt. Op de reddingboot zijn worsten warm gemaakt die ik hem heb gevoerd. Zelf bleef hij angstvallig met twee handen aan het roer staan van het slingerende zeiljacht. Het laatste stuk is de Koos van Messel het jacht voorgevaren, om te voorkomen dat de zeilers te kort onder de Noordpier zouden verdagen. Eenmaal veilig binnen, hebben we de mensen meegenomen naar het bemanningsverblijf voor een warme douche, een kop soep en droge kleren. Gewoon een prima actie, maar zo te lezen was het voor die mensen veel groter dan voor ons. Mooi wat je met aanwezigheid kunt bereiken…’
