Zeemanshoop - Waarom heten reddingboten zoals ze heten?
Op 14 mei 1940, vlak voor de capitulatie van Nederland aan de Duitse bezetter, was het in de Scheveningse haven chaos en paniek. Veel mensen trachtten een laatste boot te vinden om daarmee Nederland te ontvluchten Vier studenten die ook naar Engeland wilden, wisten de reddingboot Zeemanshoop te starten en met 42 Joodse landgenoten bereikten zij de Engelse kust, waar ze werden onderschept en opgevangen.
Tijdens de oorlogsjaren die volgden voeren de reddingboten onder de bescherming van de Rode Kruisvlag. Redden zonder aanzien des persoons was een statutair uitgangspunt van de Redding Maatschappij. Zo werden er meer dan 1.000 mensen gered, waaronder veel bemanningsleden van getorpedeerde schepen en neergeschoten vliegtuigen.
Aan het eind van de 20e eeuw, ongeveer 50 jaar na de Tweede Wereldoorlog, meldden zich bij de KNRM een Joodse meneer en mevrouw. Het waren broer en zus Belinfante. Zij wilden de KNRM een reddingboot schenken. Met één voorwaarde: De nieuwe reddingboot moest dezelfde naam krijgen als de boot waarmee zij en de anderen een veilige oversteek maakten naar Engeland. Zij dankten hun leven aan de reddingboot. In het jaar 2000 werd in Breskens de nieuwe reddingboot Zeemanshoop gedoopt en in gebruik genomen.
De reddingboot Zeemanshoop vaart jaarlijks enkele tientallen keren uit. Voor pleziervaarders, maar ook voor beroepsmatige zeelieden, aangezien Breskens in de aanloop ligt naar de Antwerpse haven.
