Solozeiler bij Harlingen in problemen met windkracht 7
Op 3 februari kwam Richard Blok op de Waddenzee in problemen. Hij zeilde solo en de wind was in buien 7 beaufort toen zijn voorstag het begaf. “Andere zeilers zeggen dan al snel: ‘Wat deed je daar dan ook in je eentje?’. De redders hoor je daar niet over”
Richard Blok is uitermate ervaren. Hij zeilt zo lang hij zich kan heugen en niet zelden in zijn eentje. “Héérlijk is dat! Je bent dan echt met de elementen bezig, in plaats van met het filevaren”, zo stelt Richard, die op de bewuste zondag hulp kreeg van de reddingboten van Harlingen. “Ik was op thuisreis van Vlieland naar Harlingen. De wind was gunstig: 5 tot 6 en 7 in de buien. Uiteindelijk kreeg ik maar één felle bui te verwerken en die nekte mij ook.
Voorstag had het begeven
Ik voer een stukje hoog aan de wind toen ik opeens een harde bonk hoorde. Het schip schudde geweldig en direct daarop zag ik dat mijn voorstag het had begeven. Ik vreesde, mede vanwege de harde wind, dat mijn mast overboord zou gaan. Maar tegelijkertijd liep mijn schip uit zijn roer en dreigde ik op een rotplek aan de grond te lopen. Dat moest ik kostte wat het kost voorkomen. Ik deed wat ik kon en riep ondertussen hulp in. De Brandaris meldde al snel dat de reddingboot van Harlingen onderweg was. Toen ik die zag aankomen, voelde dat als een enorme opluchting. In no-time stonden er drie opstappers aan boord. Dat is drúk voor iemand die altijd alleen vaart”, grapt de ondernemer uit Leeuwarden, die onder de redders direct bekende gezichten ontwaarde. “Ik kende ze van gezicht. Dat is bijzonder. Maar tijd om het daarover te hebben, was er niet.
Geen vooroordelen, maar gewoon helpen
De mannen zetten eerst een noodstag en daarna hebben we kort overlegd. Wat daar bijzonder aan was, is dat ze steevast vroegen wat ze konden doen. Ze namen het schip niet over, maar gaven mij doorlopend het gevoel dat ik nog steeds schipper was op mijn eigen schip. Héél prettig! Sowieso vond ik de sfeer onder die kerels opvallend goed. Gemoedelijk én daadkrachtig. Je kon merken dat ze me graag wilden helpen. En dat staat nog wel eens haaks op de houding van watersporters onderling, waarbij kritiek en afgunst niet zelden voelbaar aanwezig is. Ook bij deze reis waren achteraf de ‘wijsheden’ niet van de lucht. De redders zul je daar niet op betrappen. Ze hielpen, maar bleven verder helemaal neutraal. Prachtig is dat. Ze zijn zoals ze zijn…”
Solozeiler vaart zelf de haven in
Terwijl Richard met de redders overlegde, vloog het voorzeil met grote snelheid in de rondte, met aan het uiteinde een rvs-trommel. “Een gevaarlijke situatie! We hebben getracht de boel binnenboord te halen, maar ook met drie man slaagden we daar niet in. Moet je nagaan hoeveel krachten er dan vrij komen!”. De redders adviseerden Blok onder begeleiding van de reddingboten naar de haven te motoren. “En ook gedurende die reis hielpen de mannen en vroegen ze niets… Ja, toch wel. Eén van die kerels vroeg om een handdoek. Hij wilde zijn handen drogen om een ‘sjekkie’ te kunnen draaien…”
Nadat in de haven de situatie onder controle werd gebracht, belde Richard met thuis, alwaar partner Willeke in volledige onwetendheid verkeerde. Zij was opgelucht en weldra vond ze op Facebook de eerste foto’s. Willeke: “Bij het zien van die beelden vond ik dat er wel een bedankje af kon naar die mannen. Geweldig dat de KNRM er is! Op deze bewuste dag was het de hulp die Richard nodig had. Maar op alle andere dagen vormen ze ook een geruststellende gedachte. Níets dan lof!”
