Reddingboot IJmuiden vindt fotograaf na crash 50 kilometer
Luchtfotograaf Herman IJsseling (Flying Focus) was bezig een boek te maken over reddingboten in stormweer, toen hij met zijn vliegtuig crashte in de Noordzee, op 50 kilometer uit de kust. De bemanning van IJmuiden redde hem als door een wonder uit zee.
Het persoonlijke relaas van de luchtfotograaf
“Onze fotovlucht, die als routine was begonnen, eindigde 50 kilometer ten westen van Egmond met een dramatische crash in de Noordzee. Vlieger Brien van Wijk zou deze crash niet overleven. Ik wist mijzelf te bevrijden uit het zinkende wrak om even later boven te komen in een mistige grauwheid. Een heel emotioneel moment, waarbij boosheid en wanhoop de boventoon voerden. Gelukkig hervond ik mijzelf snel en nam gelijk met opgeblazen reddingvest en geactiveerde noodzender de overlevingshouding aan. Ik wist dat energie sparen het verschil tussen sterven en overleven zou kunnen uitmaken.
Rationeel wist ik dat ik weinig kans op een tijdige redding maakte door de grote afstand uit de kust, de zeer dichte mist, de watertemperatuur van slechts 9 graden en de vertraging in de alarmering aangezien we geen ‘Mayday’ hadden kunnen uitzenden.
Realistisch was er voor mij dus maar weinig hoop. Mijn lichaamsfuncties zouden langzaam uitvallen en uiteindelijk in een soort sluimertoestand geraken. Het was meestal doodstil om mij heen. Na bijna twee uur hoorde ik een helikopter dichterbij komen. In de dichte mist vloog het toestel recht over mij heen, om vervolgens nog twee keer terug te komen voordat het in de verte verdween. Ik liet toen voor het eerst mijn hoofd zakken. Van mijn vrouw en kinderen had ik in gedachten al afscheid genomen, gevoelsmatig was ik al aan de andere kant.
De redding
Maar toen hoorde ik, bijna 2,5 uur na de crash, weer het geluid van een motor dichterbij komen. Ik deed mijn ogen open, draaide me langzaam om en zag de boeg van een reddingboot uit de mist opdoemen, met twee mannen zichtbaar aan dek. Een lange, ijzingwekkende schreeuw volgde van onder uit mijn tenen. De mannen aan dek dachten alleen nog wrakstukken aan te treffen, maar tot hun verbazing begon de donkere vlek die ze daarvoor aanzagen te gillen!
Binnen een paar minuten werd ik binnengehaald. Met hoge snelheid voer de reddingboot terug naar IJmuiden. Langzaam kwam ik weer bij zinnen. Toen ik naar de naam van de reddingboot vroeg, vertelden zij mij dat ik mij aan boord van de Koos van Messel bevond. Ik schijn toen te hebben gezegd dat ik hen een paar maanden daarvoor nog had gefotografeerd, maar pas later begrepen ze wat ik hiermee bedoelde. In IJmuiden brachten de mannen mij naar de gereedstaande ambulance en hierna ging ieder zijns weegs. Later begreep ik dat er vier reddingboten van de KNRM bij de zoekactie betrokken waren geweest.
Eén van de gelukkigste momenten in mijn leven zal altijd het moment blijven dat ik de Koos van Messel zag aankomen. Aan mijn tijd aan boord bewaar ik ook heel goede herinneringen. Dan zie ik de grote, stoere mannen voor me die zich zeer liefdevol over mij bekommeren, terwijl ik langzaam weer onder de levenden kom. Uiteraard neemt de KNRM nu een heel bijzonder plekje in mijn hart in. Ik heb de draad van het KNRM-fotoboek weer opgepakt en hiervoor de laatste fotovluchten gemaakt, met een prachtig boek als eindresultaat. Het boek is mijn hommage aan al die vrijwillige reddingbootbemanningen. Het zijn en blijven bijzondere mensen die met hun boten onder alle voorkomende weersomstandigheden mensen willen redden!”
