Fatale aanvaring op Urk: "Je hebt geen tijd voor emoties"

De KNRM zet zich al sinds 1824 kosteloos in voor mensen in nood op water. Na een alarmering komen de redders en de reddingboten in actie. Je kunt je ongetwijfeld voorstellen dat de KNRM veel mooie, heldhaftige of emotionele verhalen kent van reddingsacties. We nemen je in dit blog mee naar de dag dat de KNRM als eerste ter plaatse was bij een aanvaring op Urk van een botter met een cementtanker, met helaas een fatale afloop.

"Je hebt geen tijd voor emoties"

Hans van Lenten, mede-eigenaar van Jansen Transport, is sinds 2002 bemanningslid van de reddingboot op Urk. Op 24 september was hij met de Willemtje als eerste ter plaatse, nadat de Urker botter UK 12 in aanvaring kwam met een cementtanker. Eén persoon kwam hierbij om het leven.

"Je voelt je machteloos, maar je hebt geen tijd voor emoties. En belangrijker: je doet gewoon je best."

Toen Hans zijn werk als chauffeur inruilde voor een baan aan de wal, meldde hij zich aan voor het reddingwerk.

"En als je daarvoor kiest, moet je niet denken dat het altijd ‘lang leve de lol’ is. Het reddingwerk heeft ook zijn moeilijke kanten."

De bemanning van de reddingboot op Urk weet daar inmiddels alles van. Denk aan: een botsing dwars door de reling van de Ketelbrug, een aanvaring tussen een tanker en een jacht, een overboord geslagen binnenvaarder, een incident met een brandweerduiker, een zwemmer nabij Lemmer, en het bekende voorval met een auto op de Ketelbrug. Allemaal situaties met fatale afloop. En toen kwam op 24 september die noodlottige aanvaring.

"We vlogen er direct naartoe met de Willemtje"

De reddingboot Kapiteins Hazewinkel bracht GGD en brandweerduikers ter plaatse. Toen ook zij niets meer konden uitrichten, verdween de laatste hoop op een goede afloop.

"Je voelt je machteloos, maar je hebt geen tijd voor emoties," vertelt Hans.
"Er was een bok onderweg om de botter te bergen. Wij besloten ter plaatse te blijven."

Toen het schip uiteindelijk werd gelicht, gingen Hans en collega Rein naar binnen om het slachtoffer te bergen.

"Toen ik hem zag, wist ik meteen wie het was. We hebben onze jonge jongens even terug laten stappen en zelf het lichaam uit het schip gehaald. Op zo’n moment moet je een knop omzetten. Gevoel uit, verstand aan."

"We wilden geen cadeaus – we wilden het afsluiten"

Enkele weken na het incident werd de bemanning tijdens een oefenavond verrast door een zoon van het slachtoffer.

"Hij kwam cadeaus brengen. Dat was goed bedoeld, en het feit dat de familie onze inzet waardeert, is mooi. Maar wij willen geen cadeaus na alles wat er is gebeurd."

"De afhandeling van incidenten laten we liever aan het hoofdkantoor over. Voor ons geldt: het boek moet zo snel mogelijk dicht."