Mensen redden doe je niet alleen
Mensen redden doe je niet in je eentje. Als redder ben je afhankelijk van je team, en dat team is veel groter dan je op het eerste gezicht zou inschatten. Mede-redders maken het mogelijk dat jij op het juiste moment kunt springen. Onze commissie maakt het mogelijk dat wij kunnen varen. Onze families, vrienden, partners en collega’s maken het mogelijk dat we ons dagelijks leven even kunnen pauzeren en de zee op kunnen gaan om ons werk te doen. En onze Redders aan de Wal, onze donateurs, maken het mogelijk dat we dit werk kunnen blijven doen.
Zo nu en dan mogen we onze dankbaarheid tonen aan mensen die veel voor onze organisatie betekenen of betekend hebben. Afgelopen maandagavond mochten we Aad Rolloos en zijn nicht Viola op ons station verwelkomen. Aad begon 83 jaar geleden als 6-jarige jongen in zijn woonplaats Krimpen aan de IJssel van deur tot deur te gaan met een blikje om te collecteren voor de KNRM. Hij haalde halve centen, centen, stuivers en soms zelfs een gulden op. Na de oorlog opende Aad samen met een compagnon een discotheek en zamelde daarnaast oud papier in. De opbrengsten van dat laatste kwam via hem allemaal bij de KNRM terecht. Wat begon als een bescheiden nevenactiviteit, mondde uit in een bezigheid die kon wedijveren met zijn eigenlijke baan: Aad haalde na verloop van tijd 10 ton papier in de week op. Nu hij terugkijkt, ziet hij zeker ook als zwaar werk, maar anderzijds spreekt hij erover dat het gewoon was om iets goeds te kunnen doen voor een ander.
Bijzonder om dan deze keer iets voor hem te kunnen doen. Op Lauwersoog werd hij door bemanningsleden uit zijn rolstoel en op de bok van de Koning Willem I gehesen voor de overtocht naar Schiermonnikoog. Het waren ruige omstandigheden, maar voor voormalig scheepskok brachten die alleen maar een glimlach op het gezicht.
Eenmaal op station vertelde Aad waarom hij nu juist naar Schiermonnikoog wilde gaan voor een stationsbezoek (Aad woont tegenwoordig in Gouda en kwam meerdere malen al op station Hoek van Holland). Aad vertelde dat hij vroeger in het hoogseizoen had gewerkt in Restaurant Brakzand als chef-kok, toen nog onder de heer Perdok en hij koestert dierbare herinneringen aan zijn tijd hier op het eiland.
Aad genoot van de mensen om hen heen. Spreken kost wat moeite, maar verhalen kregen langzaam vorm en gaven via vermakelijke en bijzondere verhalen een mooie inkijk in het leven van deze man en zijn liefde voor de organisatie.
De volgende ochtend is Aad opgehaald bij zijn hotel en zijn er verschillende plaatsen met herinneringen bezocht tijdens een korte rondrit. Er zijn foto’s genomen voor in het landelijke blaadje en er is nog een kop koffie gedronken. Daarna zijn de bezoekers met een voldane glimlach weer op de veerboot gestapt.
Dank, beste Aad, voor al je inzet en zwoegen voor de maatschappij! Namens de bemanning, de bredere organisatie en iedereen die uiteindelijk ons werk mede mogelijk maakt.
Namens de Vrijwilligers van het redding station Schiermonnikoog
