Historie van KNRM reddingstation Callantsoog

van Roeireddingboot tot Rubberboot ...

Callantsoog is één van de oudste reddingstations van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij.

Direct na de oprichting, op 11 november 1824, werd tijdens een inspectiereis langs de kust besloten ook voor Callantsoog een reddingboot te laten bouwen. De toegang tot de haven van Amsterdam verliep nog via het Marsdiep (getij geul tussen Den Helder en Texel), hetgeen de zeilschepen dwong om bij Callantsoog al dicht onder de kust te komen om via het Schulpengat in het Marsdiep te komen. Het strand ten noorden van Callantsoog tot Huisduinen was berucht om zijn strandingen.

De roeireddingboot werd op een bootwagen door paarden naar het strand gereden. Het boothuis stond in het dorp tussen de bebouwing. De eerste redding verrichtte men al in 1827. Twee opvarenden werden gered van een gestrand schip. in de jaren daarna bleef het rustig. Pas in 1833 volgde de tweede geslaagde redding. In de loop der jaren redden de Callantsogers vele schipbreukelingen van de verdrinkingsdood. Een hoogtepunt uit het begin van de primitieve roeireddingboten was de redding van de opvarenden van de Engelse bark Hospodar in 1881 met een equipage van 26 mannen en daarbij 3 vrouwelijke passagiers met een kind. Een jaar later was er een dieptepunt, toen bij een reddingsactie bij het gestrande Engelse ss Trathmore, 6 mensen van het station en 2 schipbreukelingen verdronken.

Van 1825-1919 beschikt Callantsoog over een strandreddingboot.

In 1864 werd naast de strandreddingboot een vuurpijltoestel gestationeerd.

In 1868 werd een nieuw stenen boothuis gebouwd.

Van 1919-1940 beschikt Callantsoog over roeireddingvlet.

In 1936 worden Petten en Callantsoog samengevoegd. De reddingvlet wordt weggehaald, het wippertoestel blijft staan.

In 1940 wordt wederom de reddingvlet gestationeerd i.v.m. met de oorlogsomstandigheden, die op een lorrie over rails van een werkspoor, en getrokken door paarden, naar de zeereep werd gereden. Daar werd de boot over balken naar zee getrokken.

Van 1940-1955 beschikt Callantsoog over roeireddingvlet.

In 1955 wordt een strandloper (amfibietrekker) gestationeerd voor het vervoer van het wippergerei. De roeireddingboot werd van het station weggehaald en er bleef alleen een wipperploeg operationeel. Voor het vervoer van het wippergerei had men de beschikking over een Chevrolet-truck en de amfibietrekker, de Weasel.

In 1976 wordt het oude boothuis ontruimd i.v.m. werkzaamheden aan de zeereep.

In 1978 wordt de oude brandweergarage van Callantsoog als tijdelijke bergplaats in gebruik genomen.

Van 1985-1992 beschikt Callantsoog over de Zephyr. (een volledig opblaasbare rubberboot).

In 1985 wordt het station uitgerust met een snelle rubberboot op trailer. De brandweergarage wordt gesloopt om plaats te maken voor een nieuw boothuis.

In 1986 wordt het nieuwe onderkomen in gebruik genomen.

In 1987 wordt de Chevrolet-truck vervangen door een Unimog truck.

In 1992 wordt de rubberboot vervangen door de Gul, een rubberboot met vaste bodem, zg. Rigid Inflatable.

In 2003 werd de oude Unimog-truck vervangen door een grotere en sterkere, de M130 Unimog-truck. Deze heeft een diesel gedreven 6 cylinder motor met 130PK.

In 2005 wordt de Gul vervangen door de Koen Oberman, een Atlantic 75 en een trekkend rups voertuig.

2007 Met de komst van de ‘Koen Oberman’ met tractor was het bestaande boothuis te klein. Het boothuis is uitgebouwd. Het zo vernieuwde boothuis werd op 18 november officieel in gebruik genomen.

2015 Op 17-1-2015 heeft het boothuis de naam Boothuis Jan Timmerman gekregen ter nagedachtenis aan de architect en secretaris-penningmeester van het station Jan Timmerman.

2017, 25 maart. Is de nieuwe truck is in gebruik genomen en heeft de naam Catweasel gekregen naar het oude rupsvoertuig dat vroeger op Cadzand gebruikt werd Weasel.