De stoel van Nicoline
Al jaren waren ze donateur van de KNRM, beide hadden ze een verleden in de scheepvaart. En toen overleed ze vorig jaar; zijn vrouw Nicoline. Niet onverwacht en alles hadden ze al wel besproken; de uitvaart en hoe het verder moest.
Maar diep van binnen wilde Arnold eigenlijk een soort blijvende herinnering; iets tastbaars…
Kort na haar overlijden viel zijn oog op een mailing van de KNRM. Het ging over het schenken van een nieuw type stoelen voor de reddingboten.
Hé dat is leuk dacht hij. Ik stel me zo voor dat ik dan op de bank zit met een borreltje als ergens de pieper gaat, de bemanning van de reddingboot aan boord stapt en dat dan de een tegen de ander zegt: ’ga jij maar op de stoel van Nicoline zitten’.
Zomaar wat flarden uit het gesprek dat we hadden toen Arnold aan boord van reddingboot Koopmansdank een naamplaatje op ‘de stoel van Nicoline’ aanbracht. Een blijvende herinnering want ook als de reddingboot -in het kader van het vlootvernieuwingsplan- over een aantal jaren vervangen zal worden dan krijgen de stoelen een plaatsje in de nieuwe reddingboot.
Ook ‘de stoel van Nicoline’!
